Witold Klepacki

Witold Klepacki (ur. 7 marca 1897 w Krakowie, zm. 19 marca 1960 w Lublinie) – polski lekarz, pediatra, profesor.

Będąc uczniem gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich i walczył w nich od sierpnia 1914 do maja 1915 roku w 1 pułku piechoty na froncie wschodnim. W 1918 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wkrótce na polecenie władz uczelni kierował akcją masowych szczepień przeciwko ospie na Łemkowszczyźnie. W latach 1920–1921 zajmował się zwalczaniem epidemii duru i czerwonki w powiecie nowosądeckim. Po zakończeniu studiów i otrzymaniu 11 lipca 1922 dyplomu doktora wszech nauk lekarskich rozpoczął pracę w klinice pediatrycznej kierowanej przez profesora Lewkowicza. W 1926 został pierwszym asystentem kliniki. Z tego okresu pochodzą publikacje pierwszych prac naukowych Klepackiego. W tym samym roku stanął do konkursu na stanowisko naczelnego lekarza szpitala dziecięcego fundacji Vetterów w Lublinie.Wygrał konkurs i w grudniu 1926 przeniósł się do Lublina, a 1 stycznia 1927 objął to stanowisko. Doprowadził do znacznego rozwoju szpitala; powstały nowe oddziały, nowoczesne ambulatorium, podjęto budowę nowych pawilonów szpitala, przychodni specjalistycznych, a w Kazimierzówce k. Lublina powstało sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę. W 1928 został wybrany w skład III Rady Izby Lekarskiej, której kadencja trwała 3 lata. Ponownie wybrano go do IV Rady 22 listopada 1931, również na okres 3 lat, zaś 16 grudnia 1934 – do V Rady (tym razem kadencja była już pięcioletnia). W latach 1929–1932 pełnił funkcję sekretarza izby w Zarządzie Rady. W 1937 w dowód uznania za swoją pracę został odznaczony Medalem Niepodległości, a w 1938 Krzyżem Zasługi. Wziął udział w tworzeniu wydziału lekarskiego UMCS.

W 1946 dr Witold Klepacki został mianowany kierownikiem Kliniki Chorób Dzieci. Będąc konsultantem wojewódzkim wizytował i wspierał wszystkie oddziały dziecięce na Lubelszczyźnie, duży nacisk kładąc zwłaszcza na działania zmierzające do zmniejszenia umieralności niemowląt, a także na specjalistyczne szkolenie pediatrów i lekarzy wiejskich. W 1955 został prodziekanem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 19 marca 1960 w Lublinie. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1958
• Złoty Krzyż Zasługi – 1957
• Medal Niepodległości – 1937
• Krzyż Zasługi – 1938 (Srebrny?)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej – 1955
• Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” – 1955