Wincenty Zbyszewski

Wincenty Antoni Zbyszewski (ur. 22 stycznia 1893 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 22 stycznia 1893 w Warszawie, w rodzinie Szymona i Antoniny z Kauffmanów.

Służył w 34 Pułku Piechoty w Białej Podlaskiej. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W październiku tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy III batalionu. W maju 1927 został przeniesiony do 41 Pułku Piechoty w Suwałkach na stanowisko kwatermistrza. W marcu 1929 do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kalisz na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta, a już w lipcu tego roku zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII. Z dniem 30 listopada 1929 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Kalisz. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

28 czerwca 1932 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości przyznał mu Medal Niepodległości, lecz nie przedstawiono wniosku prezydentowi RP z powodu „ujemnej opinii Związku Legionistów w Kaliszu”. 2 kwietnia 1936 Komitet ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• Krzyż Walecznych czterokrotnie
• Medal Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• Zbrodnia katyńska

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.