Wincenty Krzywiec

WincentyKrzywiec (ur. 22 grudnia1894 w Noworosyjsku, zm. 28 czerwca1978 w Londynie) – pułkownik saperów.

Wincenty Krzywiec urodził się 22 grudnia 1894 w Noworosyjsku. Ukończył 7-klasową szkołę realną w Gieorgiewsku, następnie w latach 1915 – 1916uczyłsię w Mikołajewskiej Szkole Inżynierskiej. W okresie od maja 1915 do stycznia 1918 służyłw armii rosyjskiej, walcząc na froncie w I wojnie światowej. Od stycznia 1918 służył w II KorpusiePolskim w I Oddziale Lotniczym, uczestniczył w bitwie podKaniowem. Od września 1920 pełnił służbę w Wojsku Polskim w VI batalionie saperów, a od października 1920 dowodził 3 kompanią saperów w tymże VI batalionie. Po zakończeniu działań wojennych służył w 5 pułku saperów, następnie od czerwca 1923 jako referent w Obozie Warownym Wilno. Od czerwca do listopada 1927 pełnie służbę jako referent w 5 Okręgowym Szefostwie Saperów, a w okresie od listopada 1927 do października 1928 służyłponownie w 5 pułku saperów. Następnie w okresie od października 1928 do marca 1931 pełnił kolejno funkcje dowódcy kompanii szkolnej i wykładowcy w Szkole Podchorążych Inżynierii. Następnie od marca do października 1933, pełnił funkcję pierwszego oficera sztabu 3 Brygady Saperów. Po likwidacji 3 Brygady Saperów w okresie od marca 1934 pełnił funkcję zastępcy dowódcy 7 batalionu saperów. W okresie od kwietnia do listopada 1935 pełnił obowiązkip.o. dowódcy 7 batalionu saperów. W grudniu 1938 został pomocnikiem Komendanta Wojskowej Szkoły Inżynierii. 25 sierpnia 1939 został wyznaczony na stanowisko szefa saperów Korpusu Interwencyjnego, a po jego rozwiązaniu od 3 września 1939 pełnił funkcję szefa Saperów Południowego Zgrupowania Armii „Prusy”.Po klęsce wrześniowej przedostał się przez Węgry do Francji i przebywał w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. 18 czerwca 1940 został ranny w m. Parthenay w wyniku zbombardowania stacji kolejowej przez niemieckie lotnictwo podczas ewakuacji Ośrodka do Wielkiej Brytanii. Ciężko ranny (traci oko) został przewieziony na południe Francji, skąd ewakuowano go drogą morską do Anglii. W latach 1940–1943 służył jako oficer sztabu dowódcy Saperów I Korpusu Polskiego w Szkocji, a następnie od 1943 pełni obowiązki zastępcy szefa Saperów w sztabie Naczelnego Wodza w Londynie. Po demobilizacji w 1946 wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Pozostał na emigracji w Anglii i zamieszkał w Londynie. 26 września1946 prosowiecki Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej pozbawił go obywatelstwa polskiego jako jednego z 76 oficerów. Uchwałę tę uchyliła Rada Ministrów PRL 23 listopada 1971. Zmarł 28 czerwca 1978 w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunersbury w Londynie.

• chorąży – 1916
• podporucznik – 1916
• porucznik –1917
• kapitan – 1922 (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919)
• major – 1932 (ze starszeństwem od 1 stycznia 1930)
• podpułkownik – 1939 (ze starszeństwem od 19 marca 1939)<
• pułkownik –

• Medal Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi – 1937
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pozbawienie_obywatelstwa_polskiego_76_oficer%C3%B3w

• Przemysław Dymek: Poznańska 3 Brygada Saperów 1929-1934. Oświęcim: Wydawnictwo "NapoleonV", 2018. ISBN 978-83-7889-721-7.
• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Księgarnia, 2006.