Wincenta Tarnawska

Wincenta Tarnawska (ur. 25 czerwca 1854 we Lwowie, zm. 14 lutego 1943 tamże) – działaczka społeczna, honorowa obywatelka miasta Przemyśla. Żona Leonarda, matka Władysława.

Urodziła się w rodzinie adwokata Walerego Waygarta i Joanny z Baczyńskich, którzy w 1854 osiedlili się w Przemyślu. W 1877 wyszła za mąż adwokata dr Leonarda Tarnawskiego, który w tym czasie pracował w kancelarii jej ojca. Przed I wojną światową zaangażowana w konspiracyjną XXV Drużynę Strzelecką w Przemyślu. Brała czynny udział w wielu społecznych organizacjach na terenie miasta: czytelni, Towarzystwie Sokół, Towarzystwie Szkoły Ludowej (jako wiceprzewodnicząca). Przez 20 lat pełniła funkcję przewodniczącej Związku Polek. Była członkinią Przemyskiej Rady Narodowej, pełniącej na przełomie lat 1918–1919 funkcję lokalnego rządu. W 1921 została odznaczona Krzyżem Walecznych. Zorganizowała w Przemyślu lokalny Komitet Opieki nad Rannymi Żołnierzami. Dom Tarnawskich przy ul. Grodzkiej przez wiele lat nazywany był „Ambasadą Polską”.

11 listopada 1938 jako pierwsza kobieta została wyróżniona honorowym obywatelstwem miasta Przemyśla (według innego źródła w marcu 1936). Pochowana została na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

• T. Pudłocki, Pierwsza dama Przemyśla – Wincenta Tarnawska, „Nasz Przemyśl” nr 6, 2005.