Wiktor Zarucki

Syn Pawła. Podczas II wojny światowej, po powstaniu 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, w sierpniu 1943 w stopniu majora został dowódcą 1 Samodzielnego Batalionu Łączności (sformowanego w strukturze 1 Korpusu Wojska Polskiego), a po przekształceniu w 1 Samodzielny Pułk Łączności 1 Armii Wojska Polskiego był zastępcą dowódcy pułku ds. liniowych, p.o. dowódcy pułku od kwietnia do maja 1944 oraz dowódcą pułku od 17 października 1944 do września 1945, gdy jednostka została rozformowana. Po wojnie nadał był oficerem ludowego Wojska Polskiego. W stopniu majora został szefem wydziału łączności w powołanym 27 września 1945 Departamencie Wojsk Ochrony Pogranicza. W stopniu pułkownika został dowódcą powołanej pod koniec 1947 Grupy Organizacyjno-Przygotowawczą Szkolnego Pułku Radio w Zegrzu, a następnie powołanego 28 marca 1948 dowódcą Szkolnego Pułku Radio w Zegrzu. Po powołaniu 6 czerwca 1950 Oficerskiej Szkoły Łączności Radiowej został jej komendantem i pełnił stanowisko do 1951.

• Złoty Krzyż Zasługi (1947, za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju)