Wiktor Stephan

Wiktor Emanuel Stephan (ur. 1865 w Oleśnie, zm. 19 lipca 1923 w Chojnowie) – leśnik polski, z pochodzenia Węgier. Inspektor leśny dóbr wilanowskich, obejmujących wówczas m.in. Lasy Chojnowskie i Las Kabacki. Jego sposób gospodarki leśnej określany był jako wzorowy.

Był synem Józefa Amanda, ziemianina i kompozytora, oraz Władysławy z Różańskich, miał czworo rodzeństwa. Ukończył sześcioletnie gimnazjum w Jarosławiu, następnie Krajową Szkołę Gospodarstwa Lasowego we Lwowie (dyplom z wyróżnieniem w 1884) i studia na Akademii Rolniczo-Leśnej w Wiedniu. Od 1887 był adiunktem leśnictwa w dobrach hrabiego Dzieduszyckiego w Łysakowie pod Żydaczowem, po roku przeniósł się do Biura Systematyzacji Lasów w dobrach krzeszowickich hrabiego Potockiego. W 1892 zdał egzamin na samoistnego gospodarza lasowego i został nadleśniczym w dobrach hrabiego Branickiego w okolicach Warszawy. W 1896 przeprowadził urządzenie Lasu Kabackiego, a jego podział powierzchniowy przetrwał do czasów obecnych.

Był współpracownikiem „Łowca Polskiego”, na łamach którego prowadził kalendarz myśliwski oraz dział współpracy z czytelnikami. W „Łowcu” ogłosił monografie sarny, kuropatwy i zająca.

W lesie przy szosie łączącej Zalesie Górne z Pilawą leży głaz narzutowy na rozstajach dróg leśnych, ok. 2 km na wschód od stacji PKP Zalesie Górne. Na głazie napis: „1892–1923 Tu czuwa duch mój Wiktor Stephan 1865–1923”.

Od jego nazwiska pochodzi „Stefanów” – nazwa części wsi Żabieniec. Jego imię noszą również dwie formy ochrony przyrody w Chojnowskim Parku Krajobrazowym: pomnik przyrody Dąb Stephana i rezerwat przyrody Uroczysko Stephana.

• Barbara Sikora, Stephan Wiktor Emanuel, w: Słownik biograficzny leśników i drzewiarzy polskich, zeszyt 2 (przewodniczący zespołu redakcyjnego Stanisław Głowacki), Warszawa 2005, s. 77–78.