Walenty Starczakow

Walenty Starczakow (ur. 6 października 1906 w Tbilisi, zm. 1999) – naukowiec pracujący w dyscyplinie nauk technicznych o specjalności przekładniki elektryczne i materiałoznawstwo elektrotechniczne.

Profesor Walenty Starczakow od czasów rewolucji październikowej zamieszkał z rodzicami w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum, szkołę średnią i studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej – w 1935 roku. Po studiach pracował w warszawskiej fabryce aparatury elektrycznej K. Szpotański i s-ka, pod kierunkiem profesora Stanisława Szpora.

W październiku 1945 roku rozpoczął pracę na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej w Katedrze Podstaw Elektrotechniki na stanowiskach kolejno: starszego asystenta, adiunkta i docenta.

4 czerwca 1957 został kierownikiem Katedry Elektrotechniki Ogólnej. Dzięki niemu Katedra ta stała się cenionym ośrodkiem naukowym, zajmującym się przekładnikami. Profesor Walenty Starczakow jest autorem wielu publikacji z dziedziny przekładników, a m.in. książki pt. Przekładniki, skryptów: Materiałoznawstwo elektryczne oraz Budowa przekładników. Jest twórcą polskiej szkoły przekładnikowej. 24 kwietnia 1967 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Był prodziekanem ds. nauki Wydziału Elektrycznego, a w latach 1971–1975 – dyrektorem Instytutu Podstaw Elektrotechniki. Wypromował wielu doktorów nauk technicznych.

Profesor Walenty Starczakow zmarł 2 grudnia 1999 i został pochowany dnia 7 grudnia 1999 na Starym Cmentarzu w Łodzi.

Za swoją działalność naukową i dydaktyczną został nagrodzony:

• nagrodami Rektora PŁ,
• nagrodami Ministra,
• Złotym Krzyżem Zasługi,
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
• Tytułem Honorowym Zasłużonego Nauczyciela Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

• Walenty Starczakow w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
• Sylwetki uczonych. Strona Konferencji Automatyka i Pomiary w Warszawie 2004. [dostęp 2015-01-16].
• Przekładniki. Strona antykwariatu i księgarni TEZEUSZ. [dostęp 2015-01-16].