Walenty Parat

Walenty Parat Józef (ur. 9 stycznia 1901, zm. ?) – kapitan Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Syn Walentego i Zofii. Jego braćmi byli Leon (1891-1940, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej) i Karol (ur. 1907, aspirant Straży Granicznej, zaginął podczas wojny 1939).

Walenty Parat w Wojsku Polskim był od listopada 1918 roku. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, po czym został przeniesiony do rezerwy. Ukończył kurs szkoły podchorążych artylerii, po czym w 1928 roku został powołany do służby w Wojsku Polskim. Miał wtedy stopień porucznika ze starszeństwem od 1 września 1928 roku. Służył w 44 pułku piechoty w Równem, gdzie był dowódcą plutonu artylerii piechoty. W 1936 roku został awansowany do stopnia kapitana.

W kampanii wrześniowej 1939 roku pod jego dowództwem był pluton artylerii piechoty 44 pułku piechoty, który wchodził w skład 13 Dywizji Piechoty. Brał udział w walkach pod Tomaszowem Mazowieckim, a następnie 10 września w zwycięskiej bitwie o Głowaczów, gdzie dowodził resztkami 44 pułku piechoty. Po przeprawieniu się przez Wisłę walczył pod Łaskarzewem. Zdziesiątkowany pułk brał udział w walkach w dniu 23 września koło miejscowości Justynówka, jednak nie ma żadnych wzmianek o dowódcy. Po bitwie pułk uległ rozproszeniu. Kapitan Parat brał udział w obronie Warszawy. Dalsze losy oficera są nieznane.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż i Medal Niepodległości
• Srebrny Krzyż Zasługi

• R. Rybka – K. Stepan: Rocznik oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik oficerski 1939. Kraków: 2006.
• J. Wróblewski.: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: 1986.