Walenty Matylla
Quick Facts
Biography
Walenty Matylla (ur. 19 stycznia 1892 w Poznaniu, zm. 6 stycznia 1940 tamże) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Poznaniu, w rodzinie Ignacego i Antoniny z Graczyków.
Służył w stopniu kapitana w 2 Komp. karab. masz. 55 Pułku Piechoty w Lesznie. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a w kwietniu tego roku wyznaczony na stanowisko oficera sztabowego pułku. W lipcu 1929 został przeniesiony do 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu na stanowisko kwatermistrza. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu. W czerwcu 1933 został przeniesiony do 71 Pułku Piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a później przeniesiony w stan spoczynku.
Do wybuchu II wojny światowej był redaktorem wychodzącego w Poznaniu „Głosu Powstańca Wielkopolskiego” - organu Związku Powstańców Wielkopolskich - niezależnego tygodnika chrześcijańskiego i narodowego.
6 stycznia 1940 został rozstrzelany w Forcie VII w Poznaniu
.Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2778
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Medal Niepodległości (19 grudnia 1933)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Jasionek: Zarys historji wojennej 55-go poznańskiego pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].