Waldemar Koperkiewicz

Waldemar Koperkiewicz – polski muzyk, kompozytor, pedagog muzyczny, działacz kulturalny.

Urodził się i przez krótki czas mieszkał w Kutnie, gdzie uczęszczał do szkoły muzycznej I stopnia w klasie skrzypiec. Następnie przeniósł się do Nowego Wiśnicza, gdzie przez 5 lat uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych, gdzie wraz z wokalistą Markiem Piekarczykiem założył trio o nazwie Dwustan, Tristan i Izolda w którym pełnił rolę gitarzysty i śpiewał. Zespół wykonywał jego pierwsze kompozycje z nurtu poezji śpiewanej i w efekcie pojawił się na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie. Przełom nastąpił, gdy muzyk rozpoczął naukę w Studium Kulturalno-Oświatowym w Ciechanowie, gdzie prowadził zespoły Blejtram, Aves - REKLAMA (powstał we wrześniu 1972 r. i działał przy ciechanowskim Studium Reklamy) a w 1973 roku ściągnął tam M. Piekarczyka, co dało początek nowej grupie, działającej pod nazwą Monastyr. Efektem wielogodzinnych, nocnych prób w tamtejszym Domu Kultury, w zaledwie kilkuletniej działalności zespołu były zdobyte nagrody na festiwalach piosenki (jedną z nich była możliwość zagrania koncertu w RFN), udział w koncercie Debiuty w ramach XV KFPP w Opolu (1977), aż po nagranie w 1978 roku singla, wydanego w 1980 roku przez Tonpress (S-252) z piosenkami Ten, kto wie (muz. W. Koperkiewicz, sł. A. Bernat) – w wyk. wokalnym Tadeusza Kowalewskiego i z ponadczasowym evergreenem pt. Rzeki snu (muz. W. Koperkiewicz, sł. M. Grala) – w wyk. wokalnym Marii Żak (wcześniej śpiewała w zespole Aves - REKLAMA) (piosenka w 1996 przypomniana przez Magdę Turowską, śpiewającą w duecie z Jarkiem Wasikiem – dała również tytuł debiutanckiemu albumowi piosenkarki i znalazła się na albumie J. Wasika pt. Fabryka nastrojów). W 1975 roku muzyk równolegle współpracował z zespołem Juliusza Loranca – Grupa I.

W latach 70. i 80. uczył śpiewu w ośrodkach kultury w: Ciechanowie, Mławie i Działdowie. W 1980 roku na Ogólnopolskich Spotkaniach Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” otrzymał wyróżnienie Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie (za kompozycję). Na początku lat 80. XX w. – razem z kolegą z ciechanowskiego Studium Kulturalno-Oświatowego – Andrzejem Meżeryckim założył grupę Exit w której śpiewał m.in. Felicjan Andrzejczak. Zespół z towarzyszeniem Orkiestry Rozrywkowej Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi pod dyr. Wojciecha Zielińskiego nagrał w 1980 r. w P. R. Łódź piosenki: Odnaleźć siebie (muz. W. Koperkiewicz, sł. M. Dagnan), Chcesz, spróbuj (muz. W. Koperkiewicz, sł. M. Dagnan), Otwórz mi sen (muz. W. Koperkiewicz, sł. Z. Czarnecki) i Szał w podmiejskiej dyskotece (Z. Hołdys, sł. A. Mogielnicki) z rep. Perfectu. W 1983 roku grupa wokalna z Działdowa pod jego kierownictwem zdobyła „Złoty Samowar” na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (członkami formacji byli m.in. rodzice Kasi Stankiewicz, przyszłej wokalistki zespołu Varius Manx). W latach 1986-1989 jako gitarzysta, wokalista i twórca utworów muzycznych (m.in. Kataryniarz do wiersza Mariana Piechala i Oto do czego można dojść) współpracował z Orkiestrą Teatru ATA. W 1987 roku jego kompozycja pt. Za co giniemy do słów Tomasza Gluzińskiego, w wykonaniu Joanny Ruteckiej i Orkiestry Teatru ATA zajęła II miejsce w konkursie „Piosenki w teatrze” w ramach XXIV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Przez kolejnych kilka lat mieszkał i pracował w Kolonii (Niemcy), nie tracąc jednak kontaktu z krajem i biorąc udział w wielu przedsięwzięciach artystycznych i kulturalnych. Był m.in. kierownikiem muzycznym Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Harcerskiej w Siedlcach i Ogólnopolskich Spotkań Śpiewających Poezję „Recital” w Siedlcach. Poprzez działające w Kolonii stowarzyszenie „Polonica” oraz prywatnie zapraszał polskich malarzy na wernisaże do Niemiec (m.in. wystawa malarstwa Mirosława Czyżykiewicza, połączona z jego recitalem). Po powrocie do Polski zamieszkał w Mławie. W momencie, gdy Andrzej Meżerycki został dyrektorem Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach, zacieśniły się jego związki z tym miastem. Był jurorem na festiwalach piosenki, prowadził zajęcia i warsztaty muzyczne, w końcu dostał propozycję pracy na etacie w CKiS. Od czerwca 2000 roku mieszka w Siedlcach.

Wiosną 2011 roku mianowano go wicedyrektorem tej placówki. 2 lipca 2012 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za upowszechnianie kultury. 12 października tegoż roku, na deskach Sceny Teatralnej Miasta Siedlce odbył się koncert z okazji jubileuszu 40-lecia jego pracy twórczej. Wówczas pełnił także funkcję kierownika muzycznego, reżysera i scenografa Teatru ES. 9 czerwca 2015 roku, po upływie kadencji Mariusza Orzełowskiego, został dyrektorem CKiS. 31 października 2019 roku, podczas sesji Rady Miasta Siedlec, artysta odebrał gratulacje od władz samorządowych z racji otrzymania od ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego Nagrody specjalnej za nieocenione zasługi dla kultury polskiej.

Funkcję dyrektora siedleckiego CKiS pełnił do 9 lutego 2020 roku. Przeszedł na emeryturę.

• Chcesz, spróbuj (wyk. Exit)
• Kataryniarz (wyk. Waldemar Koperkiewicz i Anna Reyman, a następnie Małgorzata Grabowska-Kozera; Orkiestra Teatru ATA)
• Kolęda (wyk. Anna Reyman)
• Odnaleźć siebie (wyk. Exit)
• Oto do czego można dojść (Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz; Orkiestra Teatru ATA)
• Otwórz mi sen (wyk. Exit)
• Pieśń Osurri (wyk. Monastyr)
• Psalm o chlebie (wyk. Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz)
• Rzeki snu (wyk. Monastyr)
• Ten kto wie (wyk. Monastyr)
• Za co giniemy (wyk. Joanna Rutecka i Orkiestra Teatru ATA)

• „Życie jak w Madrycie: Waldemar Koperkiewicz” – wywiad dla Polskiego Radia RDC
• Waldemar Koperkiewicz w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
• Waldemar Koperkiewicz w bazie Discogs (ang.)
• Waldemar Koperkiewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-08-13] .