Władymir Jaroszenko

W Rosji

Urodził się w Sławiańsku nad Kubaniem w Kraju Krasnodarskim na południu Rosji jako syn inżyniera Aleksandra i Ludmiły Jaroszenków. Od siódmego roku życia uczył się tańca ludowego i występował w dziecięcym zespole tanecznym. W 1998 roku rozpoczął naukę w klasie tańca klasycznego Krasnodarskiej Szkoły Choreograficznej, gdzie był wychowankiem pedagoga baletu Giennadija Silina. Już jako uczeń trzeciej klasy zatańczył rolę Króla Myszy w Dziadku do orzechów w Krasnodarskim Teatrze Baletu pod dyrekcją wybitnego rosyjskiego choreografa Jurija Grigorowicza. Odtąd brał udział w codziennych przedstawieniach tego zespołu i odbył z nim jako uczeń wiele tournée krajowych i zagranicznych. Ta wzmożona praktyka sceniczna, podczas której pojawiały się coraz większe zadania artystyczne przed utalentowanym uczniem szkoły baletowej, spowodowała, że po jej ukończeniu w 2003 roku od razu został solistą Krasnodarskiego Teatru Baletu.

Jako zawodowy artysta baletu pozostawał w Krasnodarze pod opieką pedagogiczną Olega Raczkowskiego i przez cztery lata pracował pod okiem samego Jurija Grigorowicza, który powierzył młodemu tancerzowi szereg czołowych partii w repertuarze teatru. Objął m.in. główne role męskie w takich jego znanych realizacjach choreograficznych, jak: Romeo i Julia, Jezioro łabędzie, Rajmonda, Korsarz i Legenda o miłości. Ewenementem było też powierzenie mu przez Grigorowicza popisowej roli tytułowej w krasnodarskiej premierze jego słynnego baletu Iwan Groźny. Vladimir Yaroshenko miał wtedy zaledwie 20 lat. Po tym sukcesie, w 2006 roku został podniesiony do rangi pierwszego solisty Krasnodarskiego Teatru Baletu. Występował z tym zespołem na wielu scenach rosyjskich i zagranicznych, w USA, Japonii, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Ukrainie i Kazachstanie. Tak intensywna praca w teatrze nie przeszkodziła mu studiować i ukończyć dodatkowo wydział pedagogiki baletu na Krasnodarskim Uniwersytecie Kultury i Sztuki.

W Polsce

Pomimo najwyższej pozycji w Krasnodarskim Teatrze Baletu młody artysta postanowił jednak poszukać szerszych możliwości rozwoju artystycznego za granicą. Podjął tę decyzję wspólnie z żoną Olgą – także tancerką Krasnodarskiego Teatru Baletu. Wysoko cenili możliwość codziennej pracy z Jurijem Grigorowiczem, ale poczuli potrzebę wyrwania się z zespołu, którego repertuar ograniczał się włącznie do jego baletów. Okazją stało się zaproszenie do Lublina, gdzie ich dawny pedagog szkolny Giennadij Silin zaczął tworzyć nowy zespół baletowy przy tamtejszym Teatrze Muzycznym. Pracowali tam od stycznia 2007 roku, jednak wkrótce okazało się, że plany teatru dotyczące baletu stały się nieaktualne. We wrześniu tego roku związali się więc z zespołem baletowym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, wówczas pod kierownictwem Jolanty Rybarskiej. W krótkim czasie Vladimir Yaroshenko objął czołowe partie w warszawskich inscenizacjach Dziadka do orzechów, Jeziora łabędziego, Romea i Julii, a także w Onieginie Johna Cranko. Od 2009 roku był już solistą, a po utworzeniu Polskiego Baletu Narodowego w Teatrze Wielkim i po sukcesie jego tytułowej roli w prapremierze baletu francuskiego choreografa Patrice'a Barta Chopin, artysta romantyczny, we wrześniu 2010 roku zajął pozycję pierwszego solisty Polskiego Baletu Narodowego pod dyrekcją Krzysztofa Pastora, gdzie stworzył potem wiele znaczących kreacji scenicznych. Wreszcie uznali z żoną Warszawę za swoją trwałą przystań życiową i artystyczną, przyjmując wraz z dziećmi w 2015 roku polskie obywatelstwo jako Vladimir i Olga Yaroshenko.

Na pytanie o swoją ulubioną rolę artysta odpowiadał: „Każda jest dla mnie na swój sposób interesująca. Jednak bardziej podobają mi się role, w których można przekazać swoje emocje, przeżycia, stan swojej duszy. W rolach książąt także można, ale tam muszę być bardziej powściągliwy. Dla przykładu, w Szekspirowskim spektaklu Burza gram ojca. Podobnie jak mój bohater, ja także mam córkę. W tej roli musiałem wyrazić jego doświadczenia, jego strach przed utratą swojej córki i swojej władzy. Jak nie przekroczyć granicy, za którą można nawet zabić, zachować się jak zwierzę, jak pozostać człowiekiem. Takie role są mi bliższe, ciekawsze”. Ale Vladimir Yaroshenko odnajduje się i sprawdza w każdej roli, zyskuje uznanie i wciąż nowych fanów. Najlepszym tego dowodem, są liczne posty po jego występach na polskim forum baletomanów, gdzie można spotkać takie nawet komentarze: „Jest piękny w każdym calu: regularne rysy twarzy, wspaniała czupryna, zgrabna szyja i silne ramiona, długie i wyraziste ręce, wąskie biodra, smukłe i kształtne nogi, słowem – idealna sylwetka tancerza "noble" w każdej roli, kostiumie czy charakteryzacji; a przy tym ujmująco skromny i naturalny, zawsze elegancki, o nienagannych manierach, pełen szlachetnego umiaru w ekspresji, nigdy przerysowany, wiarygodny w każdej swojej roli i przykuwający uwagę każdą pozą, ruchem, gestem; niezawodny gdy tańczy solo i niedościgniony jako partner na scenie. Żaden jego wysiłek techniczny nie narusza tej ogólnej harmonii. Nic dziwnego, że z miejsca zdobywa podziw i sympatię”.

Tańczy w całym repertuarze Polskiego Baletu Narodowego. Występował na czele tego zespołu m.in. w Sankt Petersburgu, Szanghaju, Sewilli i Barcelonie, Houston, Nowym Jorku i Waszyngtonie, w Hadze, Wilnie i na wielu scenach polskich. Zapraszany był na międzynarodowe gale baletowe w Japonii, Hiszpanii, Szwecji, Łotwie, Czechach i Estonii. Tańczył przed polską parą prezydencką: w roli Chopina w Belwederze (2013) i jako Casanova w Pałacu Prezydenckim (2015). W 2014 roku został uznany za najlepszego tancerza w Polsce i uhonorowany Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury. W 2016 roku wyróżnił go także znakomity amerykański choreograf John Neumeier, zapraszając do Tokio na gościnne występy z zespołem Baletu Hamburskiego w podwójnej roli Tezeusza-Oberona w swoim balecie Sen nocy letniej. W tym samym roku Vladimir Yaroshenko został odznaczony za swoje osiągnięcia w balecie polskim Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Krasnodarski Teatr Baletu

• Książę Zygfryd i Rotbart – Jezioro łabędzie, choreografia Jurij Grigorowicz
• Abderahman – Rajmonda, choreografia Jurij Grigorowicz
• Romeo i Tybalt – Romeo i Julia, choreografia Jurij Grigorowicz
• Birbanto – Korsarz, choreografia Jurij Grigorowicz
• Ferhad – Legenda o miłości, choreografia Jurij Grigorowicz
• Iwan IV – Iwan Groźny, choreografia Jurij Grigorowicz

Teatr Wielki – Opera Narodowa / Polski Balet Narodowy

• Książę – Dziadek do orzechów, choreografia Andrzej Glegolski
• Książę Zygfryd – Jezioro łabędzie, choreografia Irek Muchamiedow
• Romeo i Tybalt – Romeo i Julia, choreografia Emil Wesołowski
• Lenski – Oniegin, choreografia John Cranko
• Fryderyk – Chopin, artysta romantyczny, choreografia Patrice Bart
• Książę Désiré i Błękitny Ptak – Śpiąca królewna, choreografia Jurij Grigorowicz
• Solista – Concerto Barocco, choreografia George Balanchine
• Książę – Kopciuszek, choreografia Frederick Ashton
• Nowy Orfeusz, Nasz, Tchnienie i Złowrogi – I przejdą deszcze..., choreografia Krzysztof Pastor
• Wybraniec – Święto wiosny, choreografia Maurice Béjart
• Książę i Dziadek do orzechów – Dziadek do orzechów i król myszy, choreografia Toer van Schayk i Wayne Eagling
• Solor i Złoty Bożek – Bajadera, choreografia Natalia Makarowa
• Kain i Abel – Kain i Abel, choreografia Emil Wesołowski
• Duet 1 – Moving Rooms, choreografia Krzysztof Pastor
• Duet 2 i Solo – Artifact Suite, choreografia William Forsythe
• Tezeusz-Oberon i Lizander – Sen nocy letniej, choreografia John Neumeier
• Hamlet, Leartes i Klaudiusz – Hamlet, choreografia Jacek Tyski
• Aria 1 – In Light and Shadow, choreografia Krzysztof Pastor
• Romeo – Romeo i Julia, choreografia Krzysztof Pastor
• Duet 2 – Adagio & Scherzo, choreografia Krzysztof Pastor
• Basilio i Espada – Don Kichot, choreografia Alexei Fadeyechev
• Solista – Msza polowa, choreografia Jiří Kylián
• Chorąży – Zielony stół, choreografia Kurt Jooss
• Casanova – Casanova w Warszawie, choreografia Krzysztof Pastor
• Petruchio i Hortensio – Poskromienie złośnicy, choreografia John Cranko
• Prospero i Ferdinand – Burza, choreografia Krzysztof Pastor
• Solista – Chroma, choreografia Wayne McGregor
• Główny solista – Bolero, choreografia Krzysztof Pastor
• Carewicz Niki – Jezioro łabędzie (z nowym librettem), choreografia Krzysztof Pastor

Balet Hamburski, gościnnie

• Tezeusz-Oberon – Sen nocy letniej, choreografia John Neumeier, podczas występów zespołu w Tokio

• 2014: Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszego tancerza w Polsce
• 2016: Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

• http://teatrwielki.pl/ludzie/vladimir-yaroshenko/
• http://www.taniecpolska.pl/ludzie/196
• Wywiad z Vladimirem Yaroshenką: Ирина Смирнова, Делай больше, чем можешь. Путь к успеху начинается с первого шага [w:] rosyjski magazyn „Кадровый менеджмент”, 2016, nr 4
• http://bardzokulturalne.blogspot.com/2017/06/vladimir-yaroshenko-taniec-by-moim.html?m=1
• http://www.balet.pl/forum_balet/viewtopic.php?t=8056