Wacław Moszyński

Wacław Moszyński (ur. 12 sierpnia 1892 w Warszawie, zm. 18 października 1953) – polski inżynier, specjalista w dziedzinie norm maszynowych, podstawy budowy maszyn i trybologii, profesor Politechniki Warszawskiej i Politechniki Łódzkiej.

W 1905 ukończył Rządową Szkołę Realną w Warszawie, a w 1911 Gimnazjum Filologiczne w Warszawie. Studiował na Wydziale Przyrodniczym na Uniwersytecie w Nancy, gdzie w 1914 otrzymał dyplom inżyniera elektryka, a w rok później dyplom inżyniera mechanika. W 1931 rozpoczął pracę w Biurze Budowy Sieci Ministerstwa Poczt i Telegrafów, po uprzedniej nostryfikacji dyplomu inżyniera mechanika na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W latach 1932–1938 był zatrudniony na Wydziale Technicznym Instytutu Technicznego Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1936 za pracę Zasady tolerancji uzyskał stopień doktora nauk technicznych z odznaczeniem na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie we wrześniu 1937 rozpoczął pracę. 19 kwietnia 1938 został mianowany profesorem zwyczajnym części maszyn na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.

W czasie wojny w latach 1939–1944 wykładał w Państwowej Szkole Technicznej w Wilnie, a następnie w Warszawie na kursach Rysunku Technicznego oraz Państwowej Wyższej Szkole Technicznej. Po wyzwoleniu w latach 1945-1946 został delegowany do Politechniki Łódzkiej, gdzie miał znaczący wkład przy kompletowaniu wyposażenia w maszyny Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej. We wrześniu 1946 ponownie objął Katedrę Części Maszyn na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.

Był specjalistą w dziedzinie norm maszynowych, podstawy budowy maszyn i trybologii oraz znawcą zagadnień pasowań. Opublikował 11 monografii i podręczników akademickich i ponad 100 artykułów. Ddziałał w organizacjach naukowych i technicznych, m.in. był członkiem korespondentem PAN i współzałożycielem SIMP.

• 1932–1938 – kierownik Wydziału Technicznego Instytutu Technicznego Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych
• 1939–1944 – wykładowca Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie
• wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej
• 1945-1946 – wykładowca Politechniki Łódzkiej
• od 1946 – kierownik Katedry Części Maszyn Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej

• członek korespondent Polskiej Akademii Nauk
• członek założyciel Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP (1926-1927), wiceprezes (1934-1937)
• członek Polskiej Akademii Umiejętności (od 1950)
• członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego

• Laureat Państwowej Nagrody Naukowej II-go stopnia w dziedzinie maszynoznawstwa

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Krzyż Niepodległości

• Wytrzymałość zmęczeniowa części maszyn, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Techniczne, 1953
• Mechanik : poradnik techniczny : dzieło zbiorowe. T. 2. Cz. 4, Elementy maszyn, Wyd. 3 całkowicie przerobione, Warszawa, Instytut Wydawniczy SIMP, 1952
• Pasowania w przemyśle na tle układu polskiego, Warszawa, Księgarnia Techniczna, 1929
• Wykład elementów maszyn. Cz. 1 Połączenia., Wyd. 3 przejrz. i uzup., Warszawa, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, 1953

• Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 178.
• Adam Morecki. Wspomnienia pośmiertne: Wacław Moszyński. „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego”. 46, s. 238-243, 1983.