Vojin Nikolić

Vojin (Vojo) Nikolić (Miločani, Nikšić, 16. novembar 1914 — Beograd, 22. oktobar 1999) bio je general-pukovnik JNA i narodni heroj.

Rođen je u porodici crnogorskog oficira. Završio je gimnaziju u Nikšiću, gde se uključio u napredni omladinski pokret.

Studentski dani

Septembra 1933. upisao se na Tehnički fakultet Beogradskog univerziteta i iste godine primljen je u KPJ. Već sledeće godine je postao sekretar Fakultetskog komiteta i član Univerzitetskog komiteta KPJ.

U aprilskoj provali 1935. godine u Beogradu bio je uhapšen i u istražnom zatvoru je proveo više od šest meseci.

Bio je član prvog Akcionog odbora studenata Beogradskog univerziteta i jedan od organizatora aprilskog štrajka studenata u borbi za ukidanje višegradskog koncentracionog logora. Aprila 1936, zbog organizovanja studentskog štrajka, bio je isključen s fakulteta na godinu dana, i proteran u rodno mesto, odakle se ilegalno vratio u Beograd i na Tehničkom fakultetu formirao partijsku organizaciju. Pored rada na univerzitetu bio je instruktor Mesnog komiteta partije za Beograd u organizacijama preduzeća vazduhoplovne industrije „Ikarus“, „Beometal“ i tekstilne industrije. U vreme štrajka aeronautičara je uhapšen jer je bio provaljen kao jedan od organizatora i rukovodilaca. Podvrgnut je mučenjima, ali su nastojanja policije da iznude bilo kakvo priznanje ostala bez rezultata. Posle istrage, bio je upućen u koncentracioni logor u Bileći; ali, kako je, dok je sprovođen, logor bio raspušten – proteran je u rodno mesto. On se ipak ponovo vraća u Beograd i biva izabran za sekretara Univerzitetskog komiteta i člana Mesnog i Okružnog komiteta KPJ za Beograd.

U fazi borbe KPJ protiv fašizacije zemlje bio je predsednik Studentskog odbora za odbranu zemlje na Beogradskom univerzitetu i studentski predstavnik u Radničkom odboru omladinskih organizacija.

Drugi svetski rat

Rat ga je zatekao u Beogradu, gde je, po direktivi Partije, radio na specijalnim zadacima. Posle objave rata javlja se u dobrovoljce za odlazak na albanski front. Nakon kapitulacije Jugoslavije vraća se u Beograd, a potom odlazi na rad u Niš. Pošto je provaljen, preko Prokuplja i Kosova prelazi u Crnu Goru.

Po odluci partijskog rukovodstva Crne Gore, 9. jula 1941. upućen je za delegata PK u zapadnu Boku, a istovremeno je delovao i kao instruktor Okružnog komiteta za Nikšić. Od tada do maja 1943. jedan je od organizatora i rukovodilaca borbe u nikšićkom okrugu. Maja 1943. imenovan je za političkog komesara 4. proleterske brigade, a 1944. godine za komesara 2. udarnog korpusa.

Nakon Drugog svetskog rata

Posle rata je bio na brojnim istaknutim položajima: komesar Vojne oblasti, pomoćnik ministra narodne odbrane, državni podsekretar u DSNO, generalni direktor Jugoslovenskih železnica, predsednik Odbora za narodnu odbranu Savezne skupštine, član CK Crne Gore i član prvog saziva Saveta federacije.

Pored Ordena narodnog heroja, kojim je odlikovan 10. jula 1952, nosilac je i brojnih drugih odlikovanja.

• Narodni heroji Jugoslavije, drugo izdanje, Mladost, Beograd, 1975.
• „Narodni heroj Vojo Nikolić“, Nikšićke novine, 28. oktobar. 1999.
• Mala enciklopedija Prosveta, Prosveta, Beograd, 1968.
• Vojna enciklopedija, drugo izdanje, Vojnoizdavački zavod, Beograd, 1973.
• Milica Damjanović, Napredni pokret studenata Beogradskog univerziteta, Nolit, Beograd, 1966.
• Milomir Marić, Deca Komunizma, Mladost, Beograd, 1989.

• O studentskom pokretu Beogradskog univerziteta (1934-1941), Radoje Pajović