Vladimir Prussak

Уладзімір Фёдаравіч Прусак (1846 — 1917) — расійскі інжынер-архітэктар. Брат архітэктара Яўгена Прусака.

Дзяцінства і адукацыя

Нарадзіўся ў 1846 годзе. Родам з віцебскіх мяшчанаў. Рана страціў бацьку. Выхоўваўся ў Віцебскай гімназіі. Як лепшы вучань гімназіі быў адпраўлены за кошт земства ў Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, у якое паступіў у 1863 годзе. Скончыў у 1868 годзе курс з чынам X класу, пры чым за выдатныя поспехі запісаны на мармуровую дошку.

Па сканчэнні курса быў пакінуты пры Будаўнічым вучылішчы і ў той самы час (да 1869 года) складаўся на службе ў галоўным таварыстве расійскіх чыгунак памочнікам начальніка 6-га ўчастка Мікалаеўскай чыгункі. З 1869 па 1870 год займаў пасаду начальніка 1-й дыстанцыі Ражска-Маршанскай чыгункі  (руск.) (бел., а з 1870 па 1878 год быў начальнікам III участка Маскоўска-Яраслаўскай чыгункі  (руск.) (бел.. У 1871 годзе атрымаў званне інжынера-архітэктара.

Не жадаючы працягваць гэты род службы, У. Прусак пераехаў у Санкт-Пецярбург і паступіў у санкт-пецярбургскую гарадскую ўправу гарадскім архітэктарам па асведчанні гандлёвых фабрычных і заводскіх устаноў, а потым — памочнікам справавода будаўнічага аддзялення і справаводам інвентарнага стала.

З 1885 года і прынамсі да 1892 года складаўся членам ацэначнай камісіі пры праўленні санкт-пецярбургскага крэдытнага таварыства і ў той самы час займаўся прыватнымі пабудовамі.

З выкананых ім пабудоў варта адзначыць цэлы шэраг запасных станцыйных і пад’язных рэйкавых чыгуначных шляхоў (да 50 вёрстаў) з землянымі і іншымі працамі, пабудову чыгуначных мостаў (драўляных — 28, жалезных — 14) і мноства абывацельскіх дамоў, галоўным чынам, у Пецярбургу.

Асобныя творы

У Санкт-Пецярбургу

• Даходны дом па вул. Вярэйскай  (руск.) (бел., 29 (перабудова 1890 года, пабудаваны ў 1866 па праекце П. П. Гладава)
• Даходны дом па вул. Варонежскай  (руск.) (бел., 12
• Даходны дом па вул. Варонежскай  (руск.) (бел., 14. Надбудаваны ў 1903 па праекце тэхніка Ф. К. Рэйзмана
• Перабудова дома для А. Р. Сафронавай па вул. 6-я Чырвонаармейскай  (руск.) (бел., 6
• Асабняк А. М. Вінаградава па пр. Маладзецкасельскім  (руск.) (бел., 15/вул. Серпухаўскай  (руск.) (бел., 38
• Даходны дом (левы) па вул. Міра  (руск.) (бел., 7
• Даходны дом В. В. Мяснова па вул. Пскоўскай  (руск.) (бел., 19-21
• Даходны дом па вул. 8-я Савецкай  (руск.) (бел., 12
• Даходны дом У. В. Аляксандравай па пр. Сувораўскім  (руск.) (бел., 7/4-я Савецкай  (руск.) (бел. вул., 19
• Пашырэнне вытворчага будынка Н. Какушкіна для даходнага дома па вул. Таўрычаскай, 29

Іншае

• У 1894-97 годзе па праекце У. Прусака і У. А. Ліпскага, у маёнтку І. М. Аленчыкава ў Астраўках  (руск.) (бел. была пабудавана мураваная царква ў імя Раства Іаана Прадцечы, а ў 1902 годзе да яе прыбудавалі званіцу. У гады вайны царква была зруйнавана. Паводле іншых звестак, аўтарам быў Д. Прусак.

Член Пецярбургскага таварыства архітэктараў  (руск.) (бел. с 1887 года. Галосны Гарадской думы г. Санкт-Пецярбурга ў 1889—1893 гадах.

Архітэктар не захапляўся палітыкай, але пад уплывам рэвалюцыйных падзей 1905 года ён аформіў свае разважанні па пытаннях сацыяльна-палітычнага ладу Расіі і выступіў з прамовай, якую апублікаваў у пачатку 1906 года з прапановай папярэдняга абмеркавання закранутых у ёй палажэнняў да дня склікання Дзяржаўнай Думы. У палітыцы Уладзімір Фёдаравіч стаяў на ўмераных пазіцыях, блізкіх да праграмы канстытуцыйна-дэмакратычнай партыі

Быў жанаты з Ганнай Ціханаўнай, родам з кранштацкіх мяшчанаў, яе бацькі былі з прыгонных сялян гр. Шарамецева, з яго палтаўскіх вотчын. Мелі чатырох дзяцей, у тым ліку:

• Ганна (1888–1956), гісторык і мовазнавец
• Яўген (1890–1942), інжынер і кампазітар
• Уладзімір (1895–1918), паэт
• Алена (1899 - ?)

• Архитекторы-строители Санкт-Петербурга середины XIX — начала XX века. Под общ. ред. Б. М. Кирикова. — СПб. Пилигрим, 1996
• Зодчие Санкт-Петербурга. XIX-начало ХХ века : архитекторы первой половины XIX века; архитекторы второй половины XIX века; архитекторы конца XIX — начала ХХ века / сост. В. Г. Исаченко; ред. : Ю. В. Артемьева, С. А. Прохватилова. — Санкт-Петербург : Лениздат, 1998. — С. 1024.
• Александрова, Е. Л. Водская пятина — Ингерманландия — Санкт-Петербургская губерния — Ленинградская область : ист. прошлое / Е. Л. Александрова. — Санкт-Петербург : Гйоль, 2011. — С. 540, 541.
• Всеволожский район в названиях : историко-топоним. справ. 130 район. имен / авт.-сост. В. А. Бычкова ; МКУ «Всеволож. межпоселен. Б-ка» Всеволож. центр. гор. Б-ка им. Ю. Г. Слепухина. — Всеволожск : [б. и.], 2012. — С. 74.
• Земля Невская Православная : православные храмы пригородных районов Санкт-Петербурга и Ленинградской области : крат. церковно-историч.справ. / РГИА, Ком. по сохранению и возрождению святынь СПб и Ленингр. обл. ; науч. ред. В. В. Антонов. — Санкт-Петербург : Лики России, 2006. — С. 66.

• Архитектор Пруссак В. Ф., здания в Санкт-Петербурге (руск.)