Teresa Mroczko

Teresa Józefa Mroczko (ur. 2 marca 1932 w Warszawie, zm. 11 września 1990 tamże) – polska historyczka sztuki, badaczka sztuki średniowiecznej.

Była córką Józefa Mroczko i Marii, z d. Kuleszyńskiej.Jej ojciec był oficerem WIG-u, topografem wojskowym, matka polonistką.

W 1944 ukończyła szkołę powszechną w ramach tajnego nauczania. Była członkiem Szarych Szeregów. W 1948 ukończyła Gimnazjum im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, następnie rozpoczęła naukę w Liceum Sztuk Artystycznych w Warszawie, a w 1950 studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończyła w 1955.

Po studiach rozpoczęła pracę na macierzystej uczelni, w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1965 obroniła pracę doktorską Studia nad Apokalipsą wrocławską napisaną pod kierunkiem Michała Walickiego. W kolejnych latach zajmowała się sztuką romańską w Polsce, a także jej związkami ze sztuką włoską, w szczególności architekturę i rzeźbę Kościoła Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Czerwińsku nad Wisłą. Była także autorką zeszytu Dawny powiat chełmiński (1976) oraz współautorką zeszytu Płońsk i okolice (1979) w serii Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. W 1977 otrzymała stopień doktor habilitowanej na podstawie pracy Architektura gotycka na ziemi chełmińskiej.

Od 1 października 1980 była zatrudniona w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, gdzie zorganizowała i do 1986 kierowała Pracownią Sztuki Średniowiecznej. Podjęła wówczas badania nad architekturą gotycką na Pomorzu. Równocześnie w latach 1981–1987 prowadziła w Instytucie Historii Sztuki UW seminarium magisterskie i wykłady monograficzne. Była redaktorem tomów Architektura gotycka w Polsce wydanych już po jej śmierci, w 1995 w serii Dzieje sztuki polskiej.

W 1988 Rada Naukowa IS PAN wystąpiła z wnioskiem o nadanie jej tytułu profesor nadzwyczajnej, czego jednak nie doczekała.

Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A10-6-17).