Tadeusz Sączewski

Tadeusz Sączewski (ur. 8 grudnia 1894, zm. 1940 w Rumunii) - major artylerii Wojska Polskiego II RP.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 8 Pułku Artylerii Polowej w Płocku. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. Awans na kapitana uzyskał ze starszeństwem z 1 lutego 1925 roku. W 1928 roku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, a cztery lata później w 1 Pułku Pancernym w Poznaniu. 27 czerwca 1935 roku awansowany został na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1939 roku dowodził 2 Dywizjonem Pociągów Pancernych w Niepołomicach. 4 września, po zakończeniu mobilizacji, wraz z pozostałością dywizjonu ewakuował się koleją do Tarnobrzega, gdzie miał zorganizować Ośrodek Zapasowy Pociągów Zapasowych Nr 1. Sytuacja na froncie uniemożliwiła mu organizację ośrodka, w związku z czym kontynuował ewakuację, transportem samochodowym, przez Sandomierz, Lwów, Brody, Stanisławów i Kołomyję. 19 września przekroczył granicę z Rumunią. W następnym roku zmarł w obozie internowanych. Był odznaczony Krzyżem Walecznych.

• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
• Tadeusz Krawczak, Jerzy Odziemkowski, Polskie pociągi pancerne w wojnie 1939 r., Wydawnictwo "Książka i Wiedza", Warszawa 1987, wyd. I, ISBN 83-05-11723-5
• Rajmund Szubański, Polska broń pancerna 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II poprawione i uzupełnione, ISBN 83-11-07660-X