Tadeusz Kopiec

Tadeusz Kopiec (ur. 10 czerwca 1923 we wsi Rudenka na Żytomierszczyźnie, zm. 6 października 2015 w Warszawie) – polski oficer, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, dowódca 12. Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie.

W roku 1936 wraz z rodzicami został zesłany do Kazachstanu. W październiku 1944 roku ochotniczo wstąpił do jednostek polskich w ZSRR. Służbę rozpoczął jako szeregowiec w 3. Zapasowym Pułku Piechoty w Lublinie. Po miesiącu skierowany do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Chełmie. Po ukończeniu nauki został dowódcą działa, a następnie baterii w 28 Pułku Artylerii Pancernej. W latach 1949-1950 dowódca kompanii dział pancernych w 9. Łużyckim Pułku Czołgów w Słupsku oraz szef sztabu 1. Samodzielnego Batalionu Artylerii Pancernej w Giżycku. W roku 1951 po Kursie Doskonalenia Oficerów został wykładowcą taktyki w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Poznaniu.

W latach 1951-1953 był dowódcą 29. Samodzielnego Szkolnego Batalionu Artylerii Pancernej, a w latach 1953-1956 dowódcą 16. Samodzielnego Pułku Czołgów w Szczecinie. W latach 1956-1959 studiował w Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie. Następnie był starszym inspektorem w Inspektoracie Szkolenia MON. W roku 1961 został słuchaczem Wyższych Akademickich Kursów przy Wojskowej Akademii Artylerii w Leningradzie. Po powrocie starszy oficer, a następnie szef Wydziału Planowania w Zarządzie I Inspektoratu Szkolenia MON.

W latach 1964-1966 odbył studia w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRS im Woroszyłowa w Moskwie. W roku 1966 został szefem Oddziału Planowania Wojsk Operacyjnych Zarządu I Operacyjnego Sztabu Generalnego WP.

Od 22 czerwca 1968 do 18 listopada 1969 dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej w Szczecinie. Pomimo faktu dowodzenia dywizją nie otrzymał awansu do stopnia generalskiego. W latach 1969-1973 szef Oddziału Gotowości Bojowej i Dyslokacji Wojsk w Zarządzie I Operacyjnym Sztabu Generalnego WP.W 1973 roku ukończył dwumiesięczny Kurs Operacyjny przy Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. Następnie był starszym oficerem do spraw szkolenia bojowego Zarządu Szkolenia Operacyjnego i Bojowego w Sztabie Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Sygnatariuszy Układu Warszawskiego w Moskwie oraz zastępcą szefa Katedry Taktyki Ogólnej Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie.

2 sierpnia 1979 roku zwolniony z zawodowej służby wojskowej w stopniu pułkownika dyplomowanego i przeniesiony w stan spoczynku

Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Pyrach, na osiedlu Pyry w warszawskiej dzielnicy Ursynów.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1976)
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Odznaka Grunwaldzka (1946)
• Odznaka Kościuszkowska (1978)

• Dariusz Faszcza, Dowódcy 12 Dywizji Piechoty / Zmechanizowanej 1919-2008, Szczecińskie Towarzystwo Pogranicze, Szczecin 2009
• biogram płk. Tadeusza Kopca w encyklopedii Pomeranica.pl [1]