Tadeusz Konecki

Tadeusz Konecki (ur. 1926) – pułkownik Wojska Polskiego z tytułem doktora, historyk wojskowości.

Urodził się w 1926. Został oficerem ludowego Wojska Polskiego. Od 1970 do 1988 pracował w Wojskowym Instytucie Historycznym. Autor publikacji historycznym o charakterze naukowym i popularnym, także w ramach serii wydawniczych Historyczne Bitwy, Miniatury Morskie, Żółty Tygrys.

Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 decyzją Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego jako pełnomocnik Komitetu Obrony Kraju objął funkcję komisarza wojskowego w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” w Sanoku.

• Srebrny lis w potrzasku (1968)
• Polarny Gambit (1970)
• Ostatnia boża floty (1971)
• Historia wojskowości. Podręcznik dla wyższych szkół oficerskich (1971; współautorzy: Edward Krawczyk, Leonard Ratajczyk)
• Wybrane zagadnienia marksizmu-leninizmu (1973; współautorzy: Jan Moliński, Eugeniusz Motyka)
• Za laplandzkim wałem (1973)
• Czarnomorski bastion (1976)
• Konstanty Rokossowski (1976)
• Marszałek dwóch narodów (1976, współautor: Ireneusz Ruszkiewicz)
• Alarm w Sztokholmie (1980)
• Sygnał „Stal” (1982)
• Twierdze czarnomorskie (1983)
• W celowniku Ferdynandy (1984)
• Przełom pod Kurskiem (1984)
• Krymska pułapka (1985)
• Fiasko „Burzy Zimowej” (1986)
• Sewastopol 1941-1942, 1944 (1987)
• Przyczółek wielkiej szansy (1987)
• Grot przecina Wisłę (1988)
• Pokojowe dzieje Wojska Polskiego (1988, współautorzy: Leszek Grot, ‎Edward Jan Nalepa)
• Wojna radziecko-fińska 1939-1940 (1998)
• Stalingrad (2003)
• Skandynawia w drugiej wojnie światowej (2003)
• Operacja „Cytadela”. Największa bitwa w dziejach (2005)
• Labirynt dezinformacji w II wojnie światowej (2008)