Tadeusz Konczyński

Tadeusz Konczyński (ur. 19 marca 1875 w Krakowie, zm. 13 sierpnia 1944 w Miedzeszynie) – polski poeta, dramatopisarz, scenarzysta.

Był absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie otrzymał tytuł doktora filozofii. Studia kontynuował w Anglii. W latach 1915–1916 był dyrektorem Teatru Ludowego. W latach 1914–1918 redagował „Ilustrowany Tygodnik Literacki”. Swoje dzieła krytyczne i literackie publikował na łamach prasy. W latach 1924–1932 wydawał dziennik „Unia” (przekształcony później w dziennik „Nowa Polska”). W tym czasie tworzył komedie i dramaty o tematyce psychologicznej i historycznej. Był też autorem licznych powieści obyczajowych i psychologicznych. W 1913 roku opublikował powieść fantastycznonaukową Ostatnia godzina.

Tadeusz Konczyński był też znany jako propagator piłki nożnej w Krakowie i Warszawie, opiekun i mecenas pierwszych klubów piłkarskich. W 1906 roku zorganizował turniej jesienny, który dał początek wielu krakowskim klubom sportowym (do dziś istnieje tylko jeden z powstałych wówczas – Wisła). Ufundował stroje sportowe dwóm najstarszym klubom I. Klubowi Studenckiemu (otrzymał barwy narodowe i od tej pory znany był jako Biało-Czerwoni) i drużynie akademickiej „Cracovii” (otrzymała kostiumy w barwach miasta – niebieskie z białą szarfą) oraz kolejnym, które od strojów przyjęły nazwy Czerwoni i Wisła (od wstęgi na strojach).

Dramaty

• Kajetan Orug (1902)
• Otchłań (1903)
• Białe pawie (1909)
• Demostenes (1911)
• Maria Leszczyńska (1917)

Powieści

• Śladem tęsknoty (1901)
• Nad głębiami (1907)
• Ostatnia godzina (1913)
• Bunt (1914)
• Jej romans (1917)
• Dom Magdaleny (1924)
• Głód szczęścia (1931)
• Dwie drobne dłonie (1939)

• Wpis o Tadeuszu Konczyńskim na wikipasy.pl
• Tadeusz Konczyński, [w:] encyklopediafantastyki.pl [online] [dostęp 2020-05-04] .