Tadeusz J. Żuchowski

W 1982 ukończył studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, po których został zatrudniony zatrudniony w Instytucie Historii Sztuki UAM. W 1990 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność: historia sztuki na podstawie rozprawy pt. „Problem patriotycznego malarstwa niemieckiego 1800-1848 a twórczość Caspara Davida Friedricha” i objął stanowisko adiunkta w tym Instytucie. Na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Pałac papieski na Watykanie od końca V do początku XVI wieku. Ceremoniał a ewolucja kompleksu rezydencjonalnego uzyskał w 2000 stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność: historia sztuki. W 2001 podjął zatrudnienie w Katedrze Historii Sztuki i Kultury na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika jako profesor nadzwyczajny, a w latach 2002–2006 był kierownikiem Zakładu (później Katedry) Historii Sztuki Nowoczesnej. W 2006 został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historii Sztuki w UAM, a w 2008 jej dyrektorem. W 2012 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych, a w 2013 został profesorem zwyczajnym UAM. Był także adiunktem (1990–1992) w Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Został członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w kadencji rozpoczętej w 2017.

• Poskromienie materii. Nowożytne zmagania z marmurem kararyjskim. Michał Anioł, Bernini, Canova, Wyd. UAM, Poznań 2010 (2 wyd. 2011).
• Pałac papieski na Watykanie od końca V do początku XVI wieku. Ceremoniał a ewolucja kompleksu rezydencjonalnego, Poznań 1999.
• Między naturą a historią. Malarstwo Caspara Davida Friedricha, Szczecin 1993.
• Patriotyczne mity i toposy. Malarstwo niemieckie 1800-1848, Poznań 1991.

• Tadeusz J. Żuchowski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).