Tadeusz Dominik (mikolog)

Tadeusz Dominik (ur. 7 listopada 1909 we Włocławku, zm. 7 listopada 1980 w Szczecinie) –fitopatolog i mikolog polski.

Studiował biologię na Uniwersytecie Poznańskim (1928-1932), a później leśnictwo na tej samej uczelni (1937-1939). W 1936 obronił pracę doktorską w zakresie botaniki na podstawie rozprawy pt. Badania nad mykorhizą niektórych obcych drzew iglastych aklimatyzowanych w Polsce, napisanej pod kierunkiem profesora Adama Wodziczki. W czasie II wojny światowej był leśniczym. Po wojnie pracował w Katedrze Botaniki Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1947-1949. W 1949 został kierownikiem Katedry Fitopatologii i Mikologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1951 habilitował się na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu na podstawie rozprawy pt. Badanie mykotrofizmu dzikich grusz na terenie Polski z uwzględnieniem warunków biolekologicznych, ale habilitacja nie została zatwierdzona z przyczyn politycznych. W 1954 pracował w Instytucie Leśnictwa w Kuźni Nieborowskiej, kierując nowo utworzonym Zakładem Mikrobiologii Leśnej. W 1957 Zakład ten został przeniesiony do Szczecina i zamieniony w Katedrę Ochrony Roślin w tamtejszej Wyższej Szkole Rolniczej, późniejszej Akademii Rolniczej w Szczecinie. W 1955 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1961 – profesorem zwyczajnym. Profesor Tadeusz Dominik przeszedł na emeryturę w 1980.

Był autorem około 200 prac naukowych, dotyczących głównie mikoryzy, grzybów glebowych i fitopatologii, a także pięciu podręczników dydaktycznych dotyczących patologii roślin. Jego imieniem nazwano rezerwat przyrody Bukowe Zdroje w Puszczy Bukowej.