Szymon Jaroszewski

W 1905 rozpoczął naukę w Średniej Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie. W latach 1906-1907 działał w szeregach Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Od 1908 r. przebywał we Francji, gdzie studiował na uniwersytecie w Nancy. W 1912 wstąpił w szeregi Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1919 ochotniczo zaciągnął się do Wojska Polskiego. Pełnił służbę najpierw w 28, a następnie w 29 Pułku Strzelców Kaniowskich. Za odwagę wykazaną podczas walk awansowany do stopnia podporucznika oraz odznaczony Krzyżem Walecznych.

„Gazeta Strażacka” 25 grudnia 1932, nr 24

Od 1921 związany z pożarnictwem. W 1925 pełnił funkcję instruktora pożarnictwa w pow. Radomsko. W 1926 mianowany inspektorem Związku Straży Pożarnych w woj. nowogródzkim. W 1929 został powołany na stanowisko naczelnego inspektora Związku Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej. Brat Szymona Longin Jaroszewski (1897-1978) był również związany ze Strażą Pożarną .

Po wybuchu II wojny światowej należał do grona założycieli Strażackiego Ruchu Oporu „Skała”. W grudniu 1939 został mianowany II szefem sztabu tej organizacji. 4 czerwca 1940 aresztowany przez Gestapo i osadzony na Pawiaku, skąd 14 sierpnia tego roku wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz i tam zamordowany.

Był żonaty z Walerią Włodarczyk z Cukiertów (1989-1966).

• A. Jaworski, J.E. Wilczur, Strażacka wierność, MON, Warszawa 1977.
• W. Pilawski, Strażacki Ruch Oporu „Skała”, Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej, Warszawa 1994.

• NAC Wizyta członków nowego zarządu straży pożarnej u marsz. Józefa Pisudskiego w Belwederze, 20.11.1929
• Strona internetowa Muzeum Auschwitz
• Strona internetowa „Więźniowie Pawiaka 1939-1944”