Stefan Wierzbiński

Stefan Wierzbiński (ur. 5 sierpnia 1910 w Poznaniu, zm.14 lipca 1976 we Wrocławiu) – polski astronom, profesor doktor habilitowany, zajmujący się mechaniką nieba.

Po ukończeniu 5 klas w Państwowym Gimnazjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu rozpoczął pracę jako praktykant melioracyjny w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej. Po eksternistycznym zdaniu matury w 1934 roku odbył w latach 1934–1939 studia astronomiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jeszcze jako student rozpoczął w 1937 roku pracę w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W czasie okupacji pracował jaki kreślarz mierniczy. Zaraz po wojnie wrócił do pracy astronomicznej, w 1945 roku obronił pracę doktorską i w 1950 został adiunktem. W 1951 roku przeniósł się do Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie pracował jako adiunkt, a od 1 kwietnia 1955 roku jako docent. Od 1 października 1960 roku kierował Katedrą Mechaniki Nieba, a 26 lutego 1965 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1958–1961 był docentem w Katedrze Matematyki Politechniki Wrocławskiej i kierownikiem Zakładu Metod Numerycznych i Graficznych tejże Politechniki.

Zajmował się przede wszystkim wyznaczaniem orbit gwiazd w układach podwójnych. Promował 6 doktorów. Był autorem 61 prac naukowych, w tym 3 o dużym znaczeniu:

• Wstęp do astronomii matematycznej, Poznań, 1950,
• Catalogue des differences de magnitude des componentes de 2379 etoiles doubles et multiples (Acta Universitatis Wratislaviensis, No 94, ser. Mat. Fiz. Astr. IX), Wrocław, 1969,
• podręcznik akademicki Mechanika nieba, Warszawa, 1973.

Stefan Wierzbiński był uhonorowany:

• trzykrotnie (w 1960, 1969 i 1970) nagrodą Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego
• dwukrotnie (w 1956 i 1973), nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego
• Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973).

• Przemysław Rybka, Stefan Wierzbiński 1910–1976, w: Sylwetki Astronomów Polskich XX w. (zebrał i do druku przygotował Andrzej Woszczyk), Toruń 2008, s. 238–239