Stefan Kalenkowski

Stefan Kalenkowski (ur. 22 października 1895, zm. 6 września 1941) – major piechoty Wojska Polskiego

Stefan Kalenkowski urodził się 22 października 1895. Był w grupie żołnierzy II brygady gen. Józefa Hallera, którzy po bitwie pod Kaniowem w 1918 usiłowali się przedrzeć na zachód, lecz zostali aresztowani przez bolszewików; 3 grudnia 1918 został zwolniony wraz z grupą żołnierzy polskich z więzienia Butyrki w Moskwie. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W latach 20. był oficerem 84 pułku piechoty w Pińsku, a w 1924 jako oficer tej jednostki był przydzielony do kadry batalionu szkolnego piechoty Nr 9. W 1928 był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931. W 1932 służył w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. Do 1939 był kierownikiem referatu w Departamencie Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Podczas II wojny światowej zaginął, według jednej relacji zmarł 6 września 1941 na obszarze ZSRR.

• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi (1934)

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.