Stefan Benedykt

Stefan Marian Juliusz Benedykt ps. „Feliks Markowski”, „Józef” (ur. 29 listopada 1896, zm. 21 marca 1987 w Londynie) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Prezydent RP na uchodźstwie mianował go pułkownikiem.

Stefan Benedykt urodził się 29 listopada 1896 roku w rodzinie Fryderyka i Barbary.

28 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego. 26 września 1914 roku, po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, złożył przysięgę na wierność cesarzowi i został przydzielony do 5 kompanii 2 pułku piechoty. Od 14 stycznia do 14 maja 1915 roku był słuchaczem II Kursu Szkoły Podchorążych Legionów Polskich w Marmarosz-Sziget i Kamieńsku (od połowy kwietnia). W dniach 4 i 5 maja 1915 roku złożył egzaminy końcowe. Po ukończeniu kursu został przydzielony do I batalionu 4 pułku piechoty, w którym został komendantem plutonu. 6 lipca 1916 roku w czasie bitwy pod Kostiuchnówką został ciężko ranny i dostał się do rosyjskiej niewoli. W czasie służby w Legionach Polskich awansował na chorążego (15 listopada 1915 roku) i podporucznika (15 lipca 1916 roku).

W 1917 roku podjął nieudaną próbę ucieczki z niewoli zakończoną karą trzech miesięcy aresztu. Kolejna ucieczka zakończyła się powodzeniem i wstąpieniem w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej i II Korpusu Polskiego w Rosji. Po bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918 roku) przedostał się do Murmańska. 26 listopada 1918 roku wyjechał z misją kurierską do Armii Polskiej we Francji, z którą w kwietniu następnego roku powrócił do kraju.

16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana z tytułem „przydzielony do Sztabu Generalnego”, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii generała Hallera. Pełnił wówczas służbę w Oddziale II Informacyjnym Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Szpitalu Nr 1 w Krakowie, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 4 pułk piechoty Legionów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 138. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku pełnił służbę w 58 pułku piechoty w Poznaniu. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 55. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Z dniem 31 lipca 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej „na podstawie przeprowadzonej superrewizji”. Mieszkał wówczas w Krakowie przy ulicy Krowoderskiej 11.

Po zwolnieniu z wojska ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym pracował jako dziennikarz. W 1928 roku mieszkał w Warszawie. W 1934 roku, jako major ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów stanu spoczynku piechoty, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

Po kampanii wrześniowej 1939 roku został internowany na Węgrzech. W listopadzie 1943 roku na terytorium Królestwa Węgier wszedł w skład sztabu Oddziałów Armii Krajowej na czele których stał pułkownik dyplomowany Jan Korkozowicz ps. „Barski”. W sztabie OAK kierował referatem informacyjnym. Po wejściu Niemców na terytorium Królestwa Węgier (19 marca 1944 roku) został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Mauthausen.

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Londynie. Był członkiem Ligi Niepodległości Polski. Prezydent RP na uchodźstwie mianował go pułkownikiem. Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59). Zmarł 21 marca 1987 roku w Londynie.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych

• Armia Krajowa
• Murmańczycy
• Obozy internowania żołnierzy polskich w czasie II wojny światowej
• Wojsko Polskie na Wschodzie (1914–1920)

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Stefan Marian Juliusz Benedykt. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-16].
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.