Stanisława Świderska

Stanisława Świderska (ur. 3 kwietnia 1920 w Łodzi) – polska robotnica i działaczka polityczna, członkini Trybunału Stanu, posłanka na Sejm PRL V, VI i VII kadencji (1969–1980).

Od 1936 pracowała jako prządka w Manufakturze Widzewskiej (po II wojnie światowej: Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. 1 Maja). Od 1960 do 1968 zasiadała w Radzie Narodowej miasta Łodzi, kontynuując jednocześnie pracę robotnicy. W 1962 wstąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1965 zasiadała w plenum Komitetu Dzielnicy Widzew, od 1967 w plenum Komitetu Łódzkiego PZPR, a od 1971 w egzekutywie KŁ. W wyborach w 1969 uzyskała mandat posłanki w okręgu Łódź-Śródmieście. Zasiadała w Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy. W latach 1972 i 1976 wybierana w skład Sejmu VI i VII kadencji w okręgach Łódź-Bałuty i Łódź (województwo), była członkiem Komisji Przemysłu Lekkiego oraz Zdrowia i Kultury Fizycznej (1972–1980).

W latach 1982–1989 zasiadała w Trybunale Stanu z rekomendacji PZPR.

Odznaczona Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi i Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego.

• Wielu rzeczy musiałam się wyrzec, „Za i przeciw”, nr 10 (1198) z 9 marca 1980 (wywiad z Jerzym Cieszkowskim)
• Strona sejmowa posła VII kadencji