Stanisław Łobaczewski

Stanisław Jędrzej Łobaczewski (ur. ok. 1865, zm. ?) – polski właściciel ziemskim, prawnik, adwokat, działacz społeczny.

Pochodził z rodu Łobaczewskich używających przydomku „Wnuczek”. Urodził się w Posadzie Górnej jako syn Erazma i Heleny z Rittelschildów. Jego rodzeństwem byli: bracia Zygmunt (1869-) i Wawrzyniec (1875-1940) – obaj pułkownicy kawalerii Wojska Polskiego oraz siostra Maria Celestyna Helena.

Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Przemyślu, które ukończył w 1884. Ukończył studia uzyskując tytuł naukowa doktora praw. W 1894 był dep. adwokackim w Sanoku.

Przejął po ojcu majątek i został właścicielem Zagórza. W 1905 Stanisław Łobaczewski posiadał we wsi obszar 531,7 ha i pozostawał właścicielem w kolejnych latach. W 1905 przekazał 1000 koron na rzecz Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, a rodzina Łobaczewskich odstąpiła grunt w Zagórzu celem budowy miejscowej sokolni. Właścicielem ziemskim w Zagórzu został także jego brat Zygmunt, który w 1911 jako właściciel tybularny wraz z wspólnikami posiadał 525 ha. W 1909 obaj bracia był uprawnieni do wyboru posła na Sejm Krajowy Galicji.

W 1904 pełnił funkcję sekretarza Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku (prezesem był Włodzimierz Truskolaski). 23 listopada 1905 został wybrany członkiem zarządu i zastępcą przewodniczącego (Jana Potockiego) Kółek Rolniczych w Sanoku. W 1934 wygłaszał felietony w Polskim Radiu Warszawa w ramach transmisji ze Lwowa: O muzyce prymitywnej u ludów egzotycznych jako transmisja ze Lwowa oraz Świat dziecka w muzyce.