Stanisław Krzaczyński

Stanisław Krzaczyński ps. „Wolski” (ur. 15 kwietnia 1886 w Kamienicy Polskiej, zm. 2 września 1920 pod Modlinem) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego.

Stanisław Krzaczyński urodził się 15 kwietnia 1886 roku w Kamienicy Polskiej, w ówczesnej guberni piotrkowskiej Królestwa Polskiego. Przed I wojną światową był członkiem oddziału konnego „Sokoła”. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Był oficerem 2 Pułku Piechoty. Dowodził 15 kompanią oraz IV batalionem w zastępstwie Bolesława Roji. Uczestniczył w kampanii karpackiej i wszystkich walkach 2 Pułku Piechoty do lutego 1915 roku. Awansował kolejno na: podporucznika (29 września 1914 roku), porucznika (5 listopada 1914 roku) i kapitana (15 maja 1915 roku). 16 lutego 1915 roku został ciężko ranny prowadząc półbatalion Legionistów i kompanię Bośniaków do szturmu na Sołotwinę. Leczenie z odniesionych ran i rekonwalescencja trwała dziesięć miesięcy. 6 listopada 1916 roku pozostawał w stanie żywionych Personalnej Stacji Zbornej Legionów Polskich we Lwowie, jako niezdolny do służby na tyłach. W grudniu 1916 roku zastąpił porucznika Stefana Żerańskiego na stanowisku oficera placu w Krakowie. 2 maja 1917 roku został przeniesiony z 2 Pułku Piechoty do Sądu Polowego Komendy Legionów Polskich w Warszawie na stanowisko komendanta formującego się przy tym sądzie więzienia wojskowego. 11 czerwca 1917 roku został mianowany referentem w Oddziale „Polska Siła Zbrojna” Generalnego Gubernatorstwa w Warszawie. 15 sierpnia 1917 roku został zwolniony z Legionów Polskich bez prawa noszenia munduru.

2 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany majorem w piechocie. Od 15 czerwca 1919 roku do 25 kwietnia 1920 roku był szefem Szefostwa Żandarmerii Polowej w Naczelnym Dowództwie. 2 września 1920 roku o godz. 14.30, w czasie podróży inspekcyjnej, utonął w wezbranych nurtach Wisły pod Modlinem. 9 września 1920 roku w kościele garnizonowym przy ulicy Długiej w Warszawie obyło się nabożeństwo żałobne, w którym uczestniczył ojciec, brat i siostra zmarłego.

30 września 1920 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w żandarmerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Stanisław Krzaczyński był także prezesem Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Giełdowego

W czwartek 26 maja 1932 roku w Warszawie redakcja „Nowin Codziennych” opublikowała artykuł zatytułowany „Galeria «żywych trupów». Jak «umarł» i «zmartwychwstał» płk Krzaczyński”. We wspomnianym artykule przypomniano, że pułkownik Krzaczyński był osobą bardzo popularną w środowisku warszawskim, odegrał aktywną rolę w zamachu Sapiehy i Januszajtisa, wpadł do Wisły, gdy płynął łodzią motorową, a jego zwłok nie wydobyto. Następnie redakcja poinformowała, że „znajduje się w posiadaniu materiałów i niezbitych dowodów”, że pułkownik Krzaczyński żyje, mieszka w Szwajcarii i utrzymuje „kontakt korespondencyjny z kilku wtajemniczonymi osobami w Warszawie”