Stanisław Berger

Stanisław Berger (ur. 13 września 1923 w Lublinie) – polski biochemik i fizjolog żywienia, autor książek kucharskich.

Syn Adama i Zofii z d. Stępień. W latach 1944-1945 był żołnierzem 2 Armii Wojska Polskiego. Absolwent UMCS w Lublinie (1949). Stypendysta Fundacji Rockefellera (1958).

Od 1950 pracownik Działu Higieny Żywienia Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie. W 1954 związał się ze Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, w której pracował przez kolejne 50 lat. Był jednym z organizatorów Katedry Fizjologii Żywienia Zwierząt UMCS oraz Katedry Technologii i Higieny Żywienia Człowieka SGGW. Był także organizatorem i pierwszym dziekanem Wydziału Żywienia Człowieka i Wiejskiego Gospodarstwa Domowego SGGW. W 1966 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 profesora zwyczajnego nauk rolniczych. W latach 1967–1970 współpracował z ONZ i FAO w zakresie szkolenia kadr zajmujących się wyżywieniem w krajach rozwijających się. Od 1970 roku należał do PZPR. W latach 1987–1991 pełnił funkcję prezesa Europejskiej Federacji Żywieniowców. Obecnie jest honorowym przewodniczącym Komitetu Nauk o Żywieniu Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Towarzystwa Nauk Żywieniowych.

Wraz z kierowanym przez siebie zespołem był autorem książki Kuchnia polska (Polskie Wydawnictwa Gospodarcze, Warszawa 1955), publikacji wielokrotnie wznawianej w latach 1956–1995.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem im. B. Rumińskiego i Złotą Odznaką Honorową NOT. Uhonorowany także doktoratem honoris causa SGGW.

• Nota biograficzna na stronie SITSPOZ
• Stanisław Berger w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).