Stanisław Ostrowski

Ukończył polskie gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu. Ukończył studia filologiczne na Uniwersytecie w Petersburgu w 1916, a w roku 1918 został kandydatem nauk historyczno-filologicznych. Pracował jako nauczyciel od 1912 roku na m.in. w gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu.

W 1919 roku dzięki wsparciu Maksyma Gorkiego zorganizował pierwszą placówkę Polskiego Czerwonego Krzyża dla polskich jeńców. W 1920 roku powrócił do Polski i zaczął pracować w 1921 roku w gimnazjum Rejtana gdzie uczył greki i łaciny. Od 1920 roku pracował w Polskim Towarzystwie Filologicznym. W listopadzie 1939 został dyrektorem gimnazjum Rejtana gdzie prowadził tajne zajęcia w czasie okupacji niemieckiej.

Po wojnie był od 1945 do 1951 roku dyrektorem liceum Reytana. Jako major rezerwy "Brzechwa" zgłosił się ochotniczo do powstania warszawskiego w 1944 roku. W marcu 1945 roku powrócił do Warszawy i zajął się organizacją szkoły Reytana w jej dawnej siedzibie na Rakowieckiej 23. Organizował też filię Reytana w Skolimowie i w Konstancinie. Szkoła w Skolimowie we wrześniu 1946 usamodzielniła. W lipcu 1950 roku został odwołany ze stanowiska dyrektora ze względu na to, że był związany z ideami Armii Krajowej i Szarych Szeregów. Został zrehabilitowany w 1958 roku. Prowadził zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim w Katedrze Filologii Klasycznej. Kierował studium języków obcych Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie uczył rosyjskiego. Uczył też łaciny i rosyjskiego na Akademii Teologii Katolickiej.

Miał córkę Wandę. Napisał podręczniki do nauki łaciny.

• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Papieski "Pro Ecclesia et Pontifice"
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrnym i Brązowym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju
• Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
• Złota Odznaka ZAIKS

Dodatkowe informacje znajdują się w artykułach w prasie.