Sioejeng Tsao

Sioejeng Tsao (Amsterdam, 14 juli 1991) is een Nederlandse kunstenaar en activist van Chinese afkomst. Haar werk, bestaande uit schilderijen en digitale illustraties, is een kleurrijke verkenning van verschillende sociale aspecten en haar eigen queer en bi-culturele identiteit.

Sioejeng Tsao werd geboren in Amsterdam en groeide op in een gezin met een in Nieuw-Guinea geboren moeder en in Amsterdam geboren vader. Vanwege de oorlog tussen Japan en China vluchtte haar opa tijdens de Tweede Wereldoorlog naar India. Vanuit India vluchtte haar opa naar Engeland en vanuit hier belandde hij in 1940 in Nederland. In Nederland opende haar opa een van de eerste Chinese restaurants in Nederland, Tai San. Sioejeng Tsao ging naar het Grafisch Lyceum in Rotterdam.

Sioejeng Tsao groeide op in de Bijlmer en heeft zich daardoor altijd met verschillende culturen gemengd. Haar beste vriendin was Surinaams. Maar zij voelde zich altijd buitenstaander, tussen de verschillende culturen voelde zij zich nooit echt ergens thuis. Zij heeft een lange tijd gezocht naar haar eigen identiteit en heeft zich er uiteindelijk bij neergelegd dat zij zich nergens compleet thuis voelt. Sioejeng Tsao vind het dan ook moeilijk om zichzelf in hokjes te plaatsen, omdat daar allerlei aannames en vooroordelen uit voort vloeien. Vroeger voelde zij zich altijd Nederlands, totdat anderen haar bewust maakten dat zij dit niet is. Naarmate zij ouder werd raakte zij steeds meer geïnteresseerd in het verleden van haar grootouders en de Chinese geschiedenis.

Sioejeng betekent "stralende dame". Haar moeder gaf haar deze naam omdat zij verwarring wou voorkomen en niet de indruk wou wekken dat zij zich als gezin zouden neerbuigen ten opzichte van de westerse samenleving. Sioejeng Tsoa kreeg daarom een naam die niet makkelijk uit is te spreken voor westerse mensen.

Volgens Tsao is zij anders dan haar mede-Chinezen omdat haar vader in Nederland is geboren. In haar jeugd had zij mensen om haar heen die zowel hun mannetjes stonden, maar ook mensen die niets durfden te zeggen. Volgens Tsao gaf zij mondig aan dat er niet genoeg Aziatische mensen te zien zijn in het Nederlandse straatbeeld en de media. Vervolgens dacht Tsao: als niemand opstaat als rolmodel, dan doe ik het zelf.  

Volgens Tsao komt racisme jegens Nederlanders met Aziatische roots van twee kanten. Volgens Tsao gaat het bijvoorbeeld fout wanneer Aziatische ouders hun kinderen vertellen wat zij moeten doen. De kinderen durven geen andere richtingen te kiezen uit angst om afgestoten te worden door familie. Tsao wil daarom jongeren met een dubbele identiteit, hier geboren maar met Aziatische roots, laten weten dat zij altijd zichzelf mogen zijn en daar trouw aan moeten blijven. Verder is het volgens Tsao een probleem dat de oudere generatie Nederlanders met Aziatische roots vanuit een verleden komt waarbij zij dankbaar zijn dat zij in een stabiel land mogen leven en daar verwelkomend zijn. Volgens Tsao is dit gevoel van dankbaarheid generaties lang doorgegeven, waardoor dit doorloopt tot jongere generatie terwijl het volgens Tsao juist belangrijk is om voor jezelf op te komen.