Seweryn Wilimowski

Seweryn Józef Leopold Wilimowski (ur. 14 grudnia 1894, zm. 1 sierpnia 1977) – kapitan dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Seweryn Józef Leopold Wilimowski urodził się 14 grudnia 1894 roku w rodzinie Leopolda (1863–1943) i Anieli z Kozłowskich (1865–1932).

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 30 ze Lwowa.

Do Wojska Polskiego został przyjęty w stopniu podporucznika z byłej c. i k. Armii. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Obozie Internowanych Nr 5 w Strzałkowie, a jego oddziałem macierzystym był 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1359. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 56 pułk piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie. W 1923 roku pełnił służbę w w Oddziale V Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu, pozostając oficerem nadetatowym 56 pp. W maju następnego roku został przeniesiony do 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu. Z dniem 20 lipca 1925 roku został przydzielony do oddziału macierzystego (57 pp) z jednoczesnym przeniesieniem służbowym na okres trzech miesięcy do 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich w Poznaniu celem praktycznego zapoznania się z organizacją, uzbrojeniem i regulaminami kawalerii. Z dniem 1 listopada 1925 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/1927. Z dniem 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. W 1928 roku był szefem sztabu 4 Brygady Ochrony Pogranicza w Czortkowie. Z dniem 1 listopada 1930 roku został przeniesiony z KOP do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. Z dniem 1 czerwca 1934 roku został skierowany na miesięczną praktykę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony do rezerwy zrównoczesnym przeniesieniem w rezerwie do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. W latach 1935–1939 był starostą powiatu krotoszyńskiego.

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Aleksandrą Kiewnarską miał syna Seweryna. Jego drugą żoną była Irena Urbanowska (1904–1991).

Seweryn Wilimowski (ur. 11 lutego 1922 roku w Poznaniu, zm. 8 listopada 1980 roku w Szczecinie) w okresie okupacji należał do Armii Krajowej. Był żołnierzem Kedywu Podokręgu AK Rzeszów, kierowanego przez Zenona Sobotę ps. „Świda”. Po wojnie, będąc kierownikiem w Centrali Przeładunków Węglowych na Wybrzeżu „Huk” zatrudniał ludzi niewykwalifikowanych w obsługiwaniu parowozów przetokowych, przez co dochodziło do częstych awarii.

• Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1937 roku „za zasługi w służbie państwowej”
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Brązowy Medal Waleczności

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Sprawa ewidencyjna kryptonim „W3”. Materiały operacyjne Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Szczecinie 1983-1990. Instytut Pamięci Narodowej, 1948-1955. [dostęp 2017-05-20].
• Seweryn Wilimowski. Marek Jerzy Minakowski. [dostęp 2017-05-20].