Sebastian Bobola

Sebastian Bobola SJ herbu Leliwa (ur. 1586, zm. 1649) – duchowny katolicki, jezuita profesor kolegium kaliskiego, przełożony kolegium jezuickiego Gostomianum w Sandomierzu, teolog, polski szlachcic i rycerz.

Był synem Jana Boboli (1545-1605) i Dmosieckiej. Pochodził z wielodzietnej rodziny. Miał trzy siostry i czterech braci Jakuba, Krzysztofa, Kacpra, Wojciecha.

Stryjem jego był Andrzej Bobola (podkomorzy) a bratem stryjecznym św. Andrzej Bobola.

W 1607 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, ukończył z pochwałą seminarium w Rzymie, i po święceniach kapłańskich, pracowałw kolegium kaliskim. Całe swe życie zakonne spędził na katedrze profesorskiej i później na pełnieniu obowiązków przełożonego. Uczył od czasu założeniaw 1613 r.w Collegium Gostomianum – kolegiumjezuickim w Sandomierzu ufundowanym, m.in.przez Hieronima Gostomskiegoi przez rodzinę Bobolów. Kolegium ofiarnie wspomagał brat Sebastiana; Jakub Bobola, (1578 – 1636) – podczaszy sandomierski.

Dobra we wsi Borzymowice w p. Wiślica, odziedziczone po zmarłym bracie– Wojciechu Boboli(zm. 1612 r.), przekazałw r. 1612 paulinom częstochowskim. Popadł w ciężką długotrwałą chorobę, w czasie której napisał kilka książek religijnych. Zmarł w 1649 roku.

1. Ks. Jan Poplatek, Bł. Andrzej Bobola, Kraków 1936, s.;20, 21, 23, 29, 36, 38, 292, 294, 295, 296, 303.
2. Kasper Niesiecki,Jan Nepomucen Bobrowicz, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., s.177
3. Teki Dworzaka, s. 115 R. Kal. 8 k. 230