Roman Negrusz

Roman Stanisław Negrusz (ur. 17 kwietnia 1874 w Samborze, zm. 10 listopada 1926 we Lwowie) – polski naukowiec, specjalizujący się w chemii organicznej, fizycznej i elektrochemii oraz fizyce doświadczalnej.

W 1892 ukończył gimnazjum w Samborze, po czym podjął studia na Uniwersytecie Lwowskim. W 1901 obronił pracę doktorską wykonaną pod kierunkiem prof. Bronisława Radziszewskiego. W swojej pracy doktorskiej pt. O trzech izomerycznych benzylotoluolach podał metodę otrzymywania czystych izomerów benzylotoluenu. Następnie kontynuował studia na Politechnice w Charlottenburgu. W 1907 habilitował się z chemii fizycznej i elektrochemii (Badania nad polaryzacją galwaniczną) na ULw. W 1917 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1920 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jana Kazimierza. Po profesorze Ignacym Zakrzewskim w 1920 objął Katedrę Fizyki Eksperymentalnej UJK.

W 1921 ożenił się z Eleonorą Reichert, chemikiem i miał z nią dwóch synów: Adama – profesora Politechniki Wrocławskiej, oraz Andrzeja, lekarza medycyny.

Zmarł na raka, został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim

• Wspomnienie wnuczki