Roman Chwirot

Roman Chwirot (ur. 2 lipca 1909 w Berlinie, zm. 25 maja 1979 w Białymstoku) – okulista polski, docent w Akademii Medycznej w Białymstoku.

Ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego. W okresie okupacji specjalizował się w Instytucie Oftalmologicznym pod kierunkiem prof. Władysława Henryka Melanowskiego, a zaraz po wojnie (4 maja 1945) został promowany na doktora medycyny (rozprawa Pierwotnie przewlekły gościec stawowy jako przyczyna utraty zdolności zarobkowych). Do 1947 zorganizował i kierował Oddziałem Okulistycznym Szpitala Ubezpieczalni Społecznej w Zabrzu, następnie powrócił do Poznania, gdzie był asystentem Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu pod kierunkiem prof. Witolda Kapuścińskiego. Później pracował kolejno w Zielonej Górze (1951–1954, organizator i ordynator Oddziału Okulistycznego w Szpitalu Wojewódzkim), ponownie Poznaniu (1957, asystent Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu, tym razem pod kierunkiem prof. Adama Kwaskowskiego), Szczecinie (1958–1970, Klinika Okulistyczna pod kierunkiem prof. Witolda Starkiewicza). W tym ostatnim okresie habilitował się (12 grudnia 1962) na podstawie dysertacji O zanikach tarczy po doświadczalnym przecięciu nerwu wzrokowego.

W styczniu 1971 przeszedł do Akademii Medycznej w Białymstoku. Był docentem i kierownikiem Kliniki Okulistycznej. Wraz z podwładnymi zajmował się m.in. chirurgią rekonstrukcyjną powiek i oczodołu.

Zmarł 25 maja 1979 w Białymstoku.

• Andrzej Stankiewicz, Doc. dr hab. Roman Chwirot (1909–1979), w: Ci, którzy odeszli. Biografie profesorów i zasłużonych pracowników (kolegium redakcyjne Edward Bańkowski i inni), Białystok 1990, s. 81–82