Rika Steyaert

Rika J. Steyaert (Beerzel, 21 april 1925 - Leuven, 3 april 1995) was een Belgisch politica voor de CVP. Ze was onder meer volksvertegenwoordiger.

Steyaert was de jongste van vier kinderen van Edmond Steyaert en Maria Depondt. Ze doorliep de Latijns-Griekse humaniora in de Rijksmiddelbare school van Laken (1937-1943) en studeerde vervolgens af als maatschappelijk assistent aan het Hoger Instituut voor Maatschappelijk en Cultureel Werk in Brussel (1943-1945).

Ze werkte vervolgens binnen de christelijke arbeidersbeweging:

• van 1946 tot 1954 was ze maatschappelijk assistent in het centrum voor maatschappelijk dienstbetoon in Elsene,
• van 1954 tot 1959 werkte ze in de studiedienst van het KAV en was er diensthoofd tot in 1964, om van 1964 tot 1973 algemeen secretaris van het KAV te zijn en van 1967 tot 1973 nationaal ondervoorzitter van het ACW.

Verder was ze:

• van 1955 tot 1964 secretaris van de Beroepsvereniging van Katholieke Maatschappelijke Assistenten,
• van 1956 tot 1966 lid van het Belgisch Comité voor Maatschappelijk Werk,
• van 1957 tot 1973 lid van de Union Catholique Internationale de Service Social en van de Wereldbeweging van de Kristelijke Arbeiders (WBA),
• vanaf 1960-: lid van het Inrichtend Comité van het Hoger Instituut voor Maatschappelijk en Cultureel Werk in Brussel,
• vanaf 1966-: lid van het kerncomité van het Centrum voor Arbeiderspastoraal,
• van 1970 tot 1973 was ze bestuurder van de BAC.

Vanaf 1972 werd ze politiek actief als:

• lid van de Nederlandse Commissie voor de Cultuur van de Brusselse agglomeratie,
• ondervoorzitter van de Nederlandse Commissie voor de Cultuur van de Brusselse agglomeratie,
• beleidsverantwoordelijke voor Volksontwikkeling bij de Nederlandse Commissie voor de Cultuur van de Brusselse agglomeratie,
• adviseur voor Volksontwikkeling bij de minister van Nederlandse Cultuur en Vlaamse Aangelegenheden Jos Chabert, verbonden aan de Nederlandse Commissie voor de Cultuur van de Brusselse agglomeratie,
• voorzitter voor het Onthaalcentrum voor Gastarbeiders van de provincie Brabant (OCGB).

In maart 1974 werd ze verkozen tot CVP-volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel en vervulde dit mandaat tot in december 1987. In de Kamer was ze lid van de commissies Cultuur en Tewerkstelling en Arbeid. Ze spitste zich toe op het vormingswerk en op de vrouwenproblematiek. Ze was ook de stuwende kracht achter de oprichting van Kind en Gezin. In de periode april 1974-oktober 1980 zetelde ze als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot december 1987 was ze lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

Ze werd van 1979 tot 1981 lid van verschillende regeringen, telkens als staatssecretaris voor gezin en welzijnszorg en van 1981 tot 1988 van de Vlaamse Executieve met dezelfde bevoegdheden:

• 3 april 1979 - 7 oktober 1980: toegevoegd aan minister van de Nederlandse Gemeenschap Rika De Backer (CVP) in de regeringen Martens I, II en III.
• 22 oktober 1980 - 21 september 1981: toegevoegd aan minister van de Vlaamse Gemeenschap Gaston Geens (CVP) in de regeringen Martens IV en Marc Eyskens.
• 22 december 1981 - 4 februari 1988: lid van de Vlaamse Executieve, bevoegd voor Gezin en Welzijnszorg.

Na haar ministeriële carrière was ze van 1989 tot aan haar dood voorzitter van het Nationaal Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking (NCOS).

In de jaren tachtig kwam er een discussie omtrent de uitbreiding van kinderopvang, na de splitsing van het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn en de oprichting van Kind en Gezin als een agentschap van de Vlaamse overheid. Steyaert besliste toen tot een grootschalig onderzoek in Vlaanderen. Het onderzoek besloot dat, vanwege de hoge werkloosheid onder jonge vrouwen en de verwachte denataliteit, er geen extra nood was aan toenemende kinderopvang.

Het bleef hier echter niet bij en in de volgende jaren bleek uitbreiding wel degelijk aan een nood te beantwoorden en het werkterrein zich breder uit te strekken dan alleen maar op het gebied van kinderopvang. Hiervan was Steyaert een van de motoren.

• Biografische fiche Rika Steyaert op website Vlaams Parlement
• Fiche Rika Steyaert op Odis