Reyner Bogerman

Reyner Bogerman (Dokkum?, ±1470 - Aken, nei 1566) wie in humanist.

Mei syn wurk rym-sprekwurden heart er ta de skriuwers fan de renêssânse. Hy wie de pake fan de lykneamde foarsitter fan de Dordse Synoade, oan twa kear ta pinsjonaris fan de stêd Kampen en tuskentiids sekretaris fan de stêd Grins. Syn broer Johannes waard yn 1531 ta prior fan de Wythearenabdij yn Dokkum oansteld, wylst syn skaai ek betrekkingen hie mei East-Fryslân. Bogerman liet ûnder mear in no yn Göttingen bewarre Ald-Frysk hânskrift nei, mei de wiidweidige titel:

EULOGIUM SEU TESTIMONIUM IRREFRAGIBILE DE ORIGINE FRISIORUM ET NOMINIBUS EORUNDEM, ITEM DE LOQUELA FRISONICA ADAGIORUM APPENDIX", dat wol sizze: "PLEITREDE OF ONWEERLEGBAAR BEWIJS OVER DE HERKOMST DER FRIEZEN EN HUN NAMEN, GEVOLGD DOOR EEN AANHANGSEL OVER DE FRIESE TAAL.

It hat de gek mei in sekere Leermens, yn it taheaksel stiet it liet
Die goede Sinte Donatus
Al uth fan Leremens
Di friath Sinte Wolburch
In da saasche grijns
Hi baed har waex
Hi baed har flaex,
Hi baed paenijen.
Nae, qua Sinte Wolburch,
Ick wol naet maenije.
Kyrio leisson.

De patroan fan Leermens, de goede Sint Donatus, woe dus mei Sinte Walburg út it Saksyske Grins frije, mar, hoewol't hy har waaks, flaaks en peinjes as geskink bea, wiisde Sinte Walburg dochs har frijer ôf:

Neen, ik wil niet trouwen!

De slotrigel herinnert der oan, dat de dichter fan dit spotfers in tsjerklike meldij misbrûkte, dy't eltsenien blykber koe. De frjemde skriuwwize Leremens lit ús boppedat fermoede, dat it hjir giet oer de meldij by in bekend famkesspul dat yn Fryslân noch wol songen wurdt en dêr't de tekst krekt op past.

Yn Dokkum is in strjitte nei him neamd.