Renald z Sydonu

Renald z Sydonu(ur. ok. 1130, zm. 1202), znany również jako Reginald Grenier lub Reynald, był seniorem Sydonu i ważną osobistością w Królestwie Jerozolimskim pod koniec XII wieku.

Był synem Gerarda Greniera i Agnieszki z Bures, prawnukiem Eustachego Greniera. W 1170 poślubił Agnieszkę z Courtenay. Po uwolnieniu z niewoli w 1190 poślubił Helwizę z Ibelinu, starszą córkę Baliana z Ibelinu iMarii Komneny, z którą miał troje dzieci: Agnieszkę, Eufemię i Baliana.

Brał udział w bitwie pod Montgisard w 1177 oraz w obronie królestwa przed najazdem Saladyna w 1183. W czasie przegranej 1 maja 1187 bitwy u źródła Cresson przebywał w zamku Beaufort. W bitwie pod Hittin z 4 lipca 1187 walczył w straży tylnej i zdołał wydostać się z okrążenia. Potem przez krótki czas dowodził obroną Tyru. W 1189 negocjował z Saladynem poddanie się zamku Beaufort. Proponował mu udanie się do Damaszku i przejście na islam, wszystko po to, by zyskać na czasie i pozwolić obrońcom na umocnienie zamku. Renaud został uwięziony w Damaszku, a zamek w końcu poddał się 22 kwietnia 1190 w zamian za jego uwolnienie.

Jako jeden z niewielu rdzennych baronów królestwa mówił po arabsku i dobrze znał literaturę arabską. Te umiejętności wykorzystywał jako dyplomata. Negocjował z Saladynem na rzecz Konrada z Montferratu w latach 1191-92, a potem pomagał wynegocjować pokój między Ryszardem a Saladynem w 1192. Pozostawał w dobrych stosunkach z Al-Adilem, młodszym bratem Saladyna.

Sydon, którego Renald był seniorem, został odzyskany z rąk Saladyna w 1197.

• Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. T. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987. ISBN 83-06-01457-X.