Remigiusz Bierzanek

Remigiusz Bierzanek (ur. 10 października 1912 w Opatowie, zm. 24 listopada 1993) – polski specjalista z zakresu prawa międzynarodowego publicznego, profesor nauk prawnych, bezpartyjny poseł na Sejm PRL II i III kadencji, członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958 roku.

W latach 1932–1936 studiował prawo i ekonomię w Poznaniu i Warszawie. Stopień naukowy doktora prawa uzyskał w 1939. Karierę nauczyciela akademickiego, rozpoczętą w 1938 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego przerwał wybuch II wojny światowej. W latach 1946–1947 na Uniwersytecie Łódzkim kierował Katedrą Prawa Międzynarodowego Publicznego; w latach 1956–1957 pełnił obowiązki dziekana Wydziału Prawa Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi. Od 1968 do końca życia związany był z Uniwersytetem Warszawskim.

Opublikował wiele monografii oraz kilkadziesiąt artykułów w czasopismach krajowych i zagranicznych. W latach 1955–1957 przetłumaczył z łaciny na język polski dzieła Hugo Grocjusza De iure belli ad pacis libri tres i Mare liberum. Był członkiem Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (od 1979 do śmierci), prezesem Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ (1971–1985), prezesem polskiej Grupy International Law Asssociation (1969–1980). W latach 1957–1965 był posłem na Sejm PRL. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Honorową PCK i honorową odznaką Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.

• Witold Stankiewicz, Jak żyjący Remigiusz Henryk Bierzanek znalazł się na liście ofiar katyńskich (Glosa do pracy Czesława Madajczyka, Dramat katyński, Warszawa 1989)