Petros Epitropakis

Ο Πέτρος Επιτροπάκης (1894 ή 1897 ή 1898–1977) ήταν Έλληνας τενόρος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λυρικού θεάτρου στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1894 ή 1897 ή 1898 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών όπου υπήρξε μαθητής της Νίνας Φωκά, ενώ η πρώτη του επαφή με τη μουσική είχε γίνει με τους Νικόλαο Κόκκινο και Τιμολέοντα Ξανθόπουλο. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία, πραγματοποιώντας την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή στη Σικελία το 1923 με την παράσταση Φάουστ. Με υποτροφία του Εμμανουήλ Μπενάκη σπούδασε στο Μιλάνο με τον Τζουζέπε Μπόργκι. Συνέχισε τις παραστάσεις σε διάφορες όπερες της Ιταλίας και της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Αυστρίας.

Από το 1939 έγινε από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής όπου πραγματοποιούσε εμφανίσεις για 20 χρόνια. Ακόμη διετέλεσε αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Πέθανε στην Αθήνα στις 9 Απριλίου 1977.

Γνώρισε την πρώτη του επιτυχία το 1920 συμμετέχοντας στην παράσταση Δαχτυλίδι της Μάνας του Μανώλη Καλομοίρη ενώ συμμετείχε και στην ταινία Οι απάχηδες των Αθηνών. Στην Ελλάδα διακρίθηκε ως τενόρος στην οπερέτα και το ελαφρό τραγούδι.

• Πέτρος Επιτροπάκης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών