Paul Szczurek

Paul Szczurek (ur. 26 czerwca 1908 w Królewskiej Hucie, zm.24 stycznia 1948 w Krakowie) – zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i SS-Unterscharführer.

Urodził się w Królewskiej Hucie (obecnie Chorzów) na Górnym Śląsku i był obywatelem polskim narodowości niemieckiej. Z zawodu był hutnikiem. Przed wstąpieniem do SS w 1940 służył w wojsku polskim jako podoficer. W październiku 1940 Szczurek został przydzielony do obozu Auschwitz, gdzie pełnił służbę do stycznia1945, zarówno w obozie macierzystym, jak i w podobozach w Świętochłowicach, Monowicach i Hubertus-Hütte. Pełnił funkcję strażnika, Blockführera (blokowego), a także pracownika biura cenzury listów i paczek dla więźniów.

Brał udział w selekcjach Żydów; brutalnie bił ofiary zarówno podczas wyładowywania transportów, jak i przy ich odprowadzaniu do komór gazowych. Dopuścił się także kilku indywidualnych morderstw, dokonując m.in. egzekucji pod „ścianą śmierci” bloku 11. Oprócz tego Szczurek okrutnie traktował więźniów bez względu na wiek i płeć, bijąc ich w brutalny sposób, szczując psem czy urządzając karne ćwiczenia.

W pierwszym procesie oświęcimskim przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Krakowie Paul Szczurek został za swoje zbrodnie skazany 22 grudnia 1947 na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w krakowskim więzieniu Montelupich.

• Tadeusz Cyprian, Jerzy Sawicki: Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego. Poznań: Instytut Zachodni, 1962. OCLC 504395406.