Pascual Bravo

Pascual Bravo Echeverri foi un políticu y militar colombianu, nacíu en Rionegro (Antioquia), Antioquia el 2 de xunetu de 1838 y fináu en Marinilla el 4 de xineru de 1864. Foi Presidente del Estáu Soberanu de Antioquia ente 1863 a 1864.

Estudió en Medellín y Sonsón, destacar tempranamente como escritor. En rematando los estudios secundarios, treslladar a Rionegro p'alternar ente los sos negocios agropecuarios y l'estudiu de la economía y el derechu. Fixo parte del Partíu Lliberal y defendió les sos propuestes y l'oposición al gobiernu de Mariano Ospina Rodríguez, dende la prensa; n'abril de 1861 se enroló nel exércitu lliberal qu'invadió Antioquia, pero foi prindáu polos conservadores en xunu del mesmu añu. En 1862 foi lliberáu, tres la victoria de les tropes del Xeneral Tomás Cipriano de Mosquera, quien lo designó como Prefeutu d'Occidente (xurisdicción de Santa Fe de Antioquia). Foi escoyíu diputáu de la Llexislatura de Antioquia en 1862, que lo escoyó como Tercer Designáu, y en 1863 fixo parte de la Convención de Rionegro, que promulgó la Constitución de los Estaos Xuníos de Colombia. Encargar de la Presidencia del Estáu mientres unos díes de xineru de 1863, por ausencia del titular Antonio Mendoza, a quien sustituyó definitivamente, tres la so destitución, el 16 d'abril d'anguaño; pa esta eleición ganó a Salvador Camacho Roldán.

Como Presidente, Bravo entamó la recuperación de la Casa de la Moneda de Medellín; asina mesmu fundó la Gaceta Oficial del Estáu, una penitenciaría y una escuela d'artes y oficios. Por cuenta de les sos midíes anticlericales, en llinia col gobiernu nacional qu'encabezaba Mosquera, valiéron-y la formación d'una oposición armada de parte del Partíu Conservador. Nel combate de Cascayos, cerca de Marinilla, el Presidente Pascual Bravo foi algamáu por una bala y morrió en batalla.