Nikodem Kujawa

Nikodem Kujawa (ur. 17 sierpnia 1898 w Głuchowie, poległ 18 marca 1920 pod wsią Putyłowicze w gminie Łuhyny) –żołnierz armii niemieckiej i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Józefa i Marianny z domu Wawrzyniak. Szkołę powszechną ukończył w Komornikach. W 1915 roku został wcielony do armii niemieckiej, w której służył (do 1918 roku) w szeregach 11 kompanii 154 pułku piechoty. Od 1919 roku w Wojsku Polskim, z przydziałem do kompanii karabinów maszynowych 50 pułku piechoty Strzelców Kresowych. W randze szeregowego uczestniczył w wojnie z bolszewicką Rosją. Poległ trafiony pociskiem karabinowym w głowę podczas walk pod wsią Putyłowicze, kiedy jako dowódca obsługi karabinu maszynowego utrzymał swoje stanowisko pod silnym ogniem artylerii nieprzyjaciela, wspieranego pociągiem pancernym i jego oddziałem wypadowym. Śmiertelny postrzał otrzymał podczas zmiany stanowiska.

Za wykazaną odwagę odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2971 z 13 maja 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z dnia 11 czerwca 1921 r.). Miejsce jego spoczynku pozostaje nieznane. Nikodem Kujawa nie zdążył założyć rodziny.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2149)

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Piotr Sosialuk: Zarys historii wojennej 50-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-20].