Niki Sereti

Η Νίκη Σερέτη (γεν. 18 Σεπτεμβρίου 1971) είναι Ελληνίδα ηθοποιός - η πρώτη μιγάδα ηθοποιός στην Ελλάδα - γνωστή στο ευρύ κοινό από τον ρόλο της Δεβόρρα στο σήριαλ του ΑΝΤ1, «Εκείνες κι εγώ» με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Μπέζο αλλά και από τον ρόλο της Ράντα στο σήριαλ «Μαύρος ωκεανός».

Παράλληλα με τις τηλεοπτικές εμφανίσεις της, συμμετείχε σε πρωτοποριακές θεατρικές παραστάσεις ενώ από την δεκαετία του 2000 και μετά αποφάσισε να αποχωρήσει από την τηλεόραση για να στραφεί αποκλειστικά στο καλλιτεχνικό θέατρο.
Στην επαγγελματική της πορεία ξεχωρίζουν ανάμεσα στα άλλα, ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην παράσταση «Ορλάντο», όπου ερμήνευσε τον κεντρικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος της Βιρτζίνια Γουλφ «Ορλάντο: Μια Βιογραφία» και οι ρόλοι της σαν Ιοκάστη και Αγαύη στις τραγωδίες «Οιδίπους Τύραννος» και «Βάκχες», του σκηνοθέτη Χρήστου Σουγάρη.

Βιογραφία

Η Νίκη Σερέτη γεννήθηκε στο τότε Κογκό (σήμερα Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό) από μητέρα αυτόχθονα και πατέρα Έλληνα επιχειρηματία -χρόνια εγκατεστημένο στην σε αυτή τη χώρα- από την Μυτιλήνη. Η σχέση των δυο γονιών δεν ήταν επιτυχημένη και έτσι ο πατέρας προτίμησε να στείλει τα δυο παιδιά του (τα ενός μηνός δίδυμα) στην Ελλάδα. Εκεί, και επειδή οι παππούδες ήταν μεγάλοι σε ηλικία, τα δυο μωρά σε ηλικία 18 μηνών, δόθηκαν για αναδοχή σε ένα άτεκνο μάλλον ηλικιωμένο ζευγάρι και μεγάλωσαν και έζησαν μαζί τους. Ο βιολογικός της πατέρας -η Νίκη Σερέτη φέρει το πατρικό της επώνυμο μιας και ο πατέρας δεν προχώρησε σε υιοθεσία των παιδιών του (παρά μόνο σε αναδοχή)- είχε αναλάβει όλα τα οικονομικά βάρη των παιδιών και τα επισκεπτόταν, κυρίως τα καλοκαίρια, φροντίζοντας έστω και από μακριά για την διαβίωση και την διαπαιδαγώγησή τους. Σε αντίθεση με τον πατέρα της, με την βιολογική μητέρα της δεν ήρθε ποτέ σε επαφή. Η ίδια μάλιστα αναφέρει πως δεν έχει αναζητήσει ποτέ τις ρίζες της, γιατί εκτός των άλλων η επίσκεψη άλλωστε στην αφρικανική χώρα δεν είναι απλή υπόθεση.
Η παιδική και εφηβική ηλικία της ήταν δύσκολη καθώς εκτός από το γεγονός της πραγματικής οικογενειακής της κατάστασης που η ίδια δεν ήθελε να αποδεχτεί, δεν ήθελε να αποδεχτεί και το χρώμα της επιδερμίδας της. Όπως λέει χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξή της : «... ήθελα να σκίσω τις σάρκες μου για να βγάλω το χρώμα μου». Η περίοδος αυτή ωστόσο έληξε οριστικά εδώ και πολλά χρόνια με την πλήρη αποδοχή του εαυτού της, γεγονός στο οποίο συνέβαλλε και η ψυχοθεραπεία.
Το 2000 ήρθε στο προσκήνιο η σχέση της και ο χωρισμός της με τον Γιάννη Παπαμιχαήλ, γιο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Επαγγελματική πορεία

Η σποραδική της ενασχόληση με το μόντελινγκ για καθαρά βιοποριστικούς λόγους, την έφερε σε επαφή με τον κόσμο του θεάματος. Ύστερα από μια οντισιόν όπου ο σκηνοθέτης της είπε ότι έπρεπε να πάει σε δραματική σχολή προκειμένου να λάβει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, η Σερέτη σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη και αργότερα στην Δραματική Σχολή Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα. Κατά την διάρκεια της φοίτησης εκεί, έπαιξε σε έκτακτη εμφάνιση σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «Της Ελλάδας τα παιδιά», όπου και γνώρισε τον Γιάννη Μπέζο. Ο ίδιος της πρότεινε μάλιστα, την συμμετοχή της στο ρόλο της Δεβόρρας, στην τηλεοπτική σειρά «Εκείνες κι εγώ», θεωρώντας ότι είχε βρει μια άξια συνεχίστρια του ρόλου που είχε πρωτοπαίξει με επίσης μεγάλη επιτυχία η Ρένα Βουτσινά. Και δεν έπεσε έξω. Ο ρόλος της είχε μεγάλη αποδοχή από το τηλεοπτικό κοινό, την έκανε γνωστή και αγαπητή ακόμα και πολλές δεκαετίας μετά το τέλος της σειράς. Τους τηλεοπτικούς ρόλους που της προσφέρθηκαν έκτοτε, θα τους απαρνηθεί ολοκληρωτικά την δεκαετία του 2000 όπου θα αποφασίσει να κάνει στροφή στην καριέρα της. Αποφάσισε να επιλέγει τις συμμετοχές της γιατί : «...Δεν μπορώ να κάνω στερεοτυπικούς ρόλους, δε μπορώ να είμαι σε πράγματα που είτε με προσβάλλουν, είτε περνάνε ένα πρότυπο που δεν θα μου άρεσε να το δουν τα νέα παιδιά. Θέλω να εξελίσσομαι, θέλω να δίνω ένα παράδειγμα και κυρίως να είμαι εγώ πολύ καλά μέσα σ' αυτό. Διότι, συχνά στο παρελθόν, μη γνωρίζοντας και προσπαθώντας ν' αρπάξω την ευκαιρία, ερμήνευα κείμενα που ντρεπόμουν. Όταν, π.χ., ακουγόταν ένα αστείο κακό για το χρώμα...»'
Έκτοτε θα συμμετάσχει σε παραστάσεις δίπλα σε σημαντικούς νεοέλληνες σκηνοθέτες με αποκορύφωμα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο «Ορλάντο». «....Παρακολουθώντας την το χειμώνα στον «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ, σε σκηνοθεσία Σάκη Παπακωνσταντίνου, εξεπλάγην από το ολόπλευρο ταλέντο της, από τον τρόπο έκφρασης που ταυτιζόταν απόλυτα με το ρόλο, από την επίγνωση του τι χρειάζεται ο χαρακτήρας, την ικανότητά της να προσαρμόζεται σε κάθε μεταβολή, που ωστόσο δεν την άφηνε να χάνει την πολύτιμη ατομικότητά της. Καθαρή στις λεπτομέρειες, μελετημένη στις ριψοκίνδυνες ισορροπίες, ερμηνεύει δίχως να αφήσει ούτε στιγμή το θεατή να αντιληφθεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ηθοποιός...»
Σημαντική καλλιτεχνική εμπειρία για την ίδια ήταν η συμμετοχή της το 2012 στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Η άλλη θάλασσα» που έμεινε ανολοκλήρωτη λόγω του ξαφνικού θανάτου του σκηνοθέτη.
«Η ερμηνεία της στην παράσταση «Βάκχες» το καλοκαίρι του 2020 υμνήθηκε από τους περισσότερους κριτικούς θεάτρου. «...για την απίστευτη παρουσία κι ερμηνεία της Νίκης Σερέτη, η οποία είχε ντυθεί τον ρόλο της Αγαύης, της τραγικής μητέρας του Πενθέα. Πανέμορφη, μια πραγματική βακχική μαινάδα σε οίστρο, κυριολεκτικά έκοβε την ανάσα με το πάθος των συναισθημάτων της. Η τελική δε τραγική στιγμή της αποκάλυψης, έβγαλε στην επιφάνεια όλη την υποκριτική ενέργεια της ηθοποιού, καθιερώνοντάς την ως κορυφαία στον συγκεκριμένο ρόλο.»

• 1993 -1994

«Τμήμα Ηθών», τηλεοπτική σειρά αυτοτελών επεισοδίων συμμετοχή στα επεισόδια "Κρύος άνεμος" (1993) και "Σύντομη συνάντηση" (1994)

«Ένας αξιολάτρευτος μπελάς», κωμική τηλεοπτική σειρά του MEGA

«Της Ελλάδος...τα παιδιά», guest εμφάνιση στην τηλεοπτική σειρά στο επεισόδιο με τίτλο "Αεροπορία... περνάς καλά!"

• 1995 - 1996

«Ζωή πατίνι», κωμική τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1

«Ο καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει», θεατρικό έργο (κωμωδία) του Τζωρτζ Πιτ σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα

«Πορτοκαλί», τηλεοπτική ψυχαγωγική εκπομπή του Σκάι, που συμπαρουσίαζε μαζί με την Άβα Γαλανοπούλου και τον Καζουάκι Σιταμόρι.

• 1996 - 1997

«Εκείνες κι εγώ», τηλεοπτικό σήριαλ με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Μπέζο

«ΣουρεαλΕρως», συρραφή κειμένων γάλλων σουρεαλιστών για τον έρωτα, με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του Αντρέ Μπρετόν- κείμενα-σκηνοθεσία Λουκίας Ρικάκη

• 1997 - 1998

«Χάμστερς», θεατρικό του Ρίτσαρντ Μάρς, σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη

«Ψίθυροι κοιλιάς», Επιθεώρηση σε σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου.

• 1998 - 1999

«Ποπ κορν», θεατρικό έργο του βρετανού Μπεν Έλτον σε σκηνοθεσία Ηλία Λογοθέτη

«Εμείς, οι άλλοι», ανέβηκε στη «Νέα Σκηνή» του Εθνικού θεάτρου. Πρόκειται για 4 μονόπρακτα εκ των οποίων η Σερέτη συμμετείχε στο «Ταμπαταμπά» σε σκηνοθεσία Βίκτωρ Αρδίττη

• 1999

«Μαύρος ωκεανός» τηλεοπτικό σήριαλ του ΑΝΤ1. Η Σερέτη εμφανιζόταν στο ρόλο της "Ράντα"

• 2001 - 2002

«Η περιπλάνηση της Μαρισόλ στην Αθήνα», θεατρικό έργο του Χοσέ Ριβέρα, σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη

«Το κλειδί», σειρά εκτάκτων εμφανίσεων στην κωμική τηλεοπτική σειρά

«Ερασιτέχνης άνθρωπος», τηλεοπτική σειρά του Alpha, εμφάνιση στο δεύτερο κύκλο

• 2004 - 2005

«Απαγορευμένη Αγάπη», συμμετοχή στον έβδομο κύκλο της σειράς

• 2005

«10η εντολή», πρωταγωνίστησε στο επεισόδιο "Black χιούμορ"

• 2006

«Αν μ' αγαπάς», τηλεοπτική σειρά του Alpha

• 2008

«Demetra's Dream», συμμετοχή στην μικρού μήκους ταινία της en:Francesca Bartellini

«Αμφιβολία», θεατρικό έργο του John Patrick Shanley, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη

• 2012

"La Commune Grecque" σε σκηνοθεσία Σάκη Παπακωνσταντίνου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, στον ρόλο της Ρόζας Λούξεμπουργκ.

«Η άλλη θάλασσα», συμμετοχή στην τελικά ανολοκλήρωτη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου

• 2014

«Ορλάντο», θεατρική παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία, Σάκη Παπακωνσταντίνου.

• 2014 - 2015

«Τρωάδες» του Σενέκα σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη. Η παράσταση ανέβηκε στα Ναυπηγεία Περάματος

«Παράνομα φιλιά - Κόκκινα φανάρια», διασκευή σε κείμενα και σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, του έργου «Το σπίτι με τα κόκκινα φανάρια» του θεατρικού έργου του Αλέκου Γαλανού

• 2015

«Η εποχή του κυνηγιού», θεατρικό έργο του Γιάννη Σκαραγκά. Σκηνοθέτης Λία Ζαρκαδούλα, η Νίκη Σερέτη ήταν βοηθός σκηνοθέτη

«Οστέα Ξηρά Σφόδρα (Περί μνήμης θανάτου)»', θεατρική περφόρμανς (σκηνική σύνθεση) του Περικλή Μουστάκη

• 2016

«Άμλετ» του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι. Το έργο (στα αλβανικά) παρουσιάστηκε στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού θεάτρου Αλβανίας και η Νϊκη Σερέτη εξασκούσε χρέη βοηθού σκηνοθέτη

«Top Girls», θεατρικό έργο της Κάρυλ Τσέρτσιλ, σε σκηνοθεσία Αλέξη Ρίγλη στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών

• 2017

«Αίας» του Σοφοκλή, στο ρόλο της θεάς Αθηνάς, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη (σε μια πρωτότυπη ερμηνεία)

• 2018

«Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, στο ρόλο της Ιοκάστης

«1945», θεατρικό έργο του Pai Sam-Sik, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη που ανέβηκε στα πλαίσια του «Διεθνούς Φεστιβάλ Αναλόγιο» του «Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Καρόλου Κουν Φρυνίχου»

• 2019

«Πεθαίνω σα χώρα», θεατρικό έργο του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.

«Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» στο Γουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Hakob Ghazanchyan στο Εθνικό Θέατρο της Αρμενίας

• 2020

«Βάκχες» του Ευρυπίδη, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, στο ρόλο της Αγαύης

• 2021

«Το αύριο μας ανήκει» τηλεοπτική σειρά του MEGA

Παραπομπές