Mykhailo Baran

Mychajło Baran (ur. 20 października 1884 w Skale Podolskiej, zm. 3 listopada 1937, Sandarmoch) – ukraiński polityk komunistyczny, w 1920członek Galrewkomu - rządu marionetkowej Galicyjskiej Socjalistycznej Republiki Rad.

Był absolwentem uniwersytetu w Czerniowcach i Akademii Handlowej we Lwowie.

Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 jako podoficer rezerwy, został powołany do służby w Legionie Ukraińskich Strzelców Siczowych. Był nagrodzony medalem „Za odwagę”. W grudniu 1914 dostał się do niewoli rosyjskiej (według niektórych źródeł przeszedł dobrowolnie na stronę rosyjską). W niewoli zainteresował się ideologią komunistyczną. W 1920, po przejściu Ukraińskiej Armii Halickiej na stronę bolszewików, został dowódcą I brygady CzUHA.

W lipcu 1920 został wiceprzewodniczącym Galrewkomu. Działacz Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy

W latach 20. i 30. pracował jako wykładowca różnych uczelni USRR, był m.in. rektorem Kijowskiego Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego. Aresztowany przez OGPU 30 sierpnia 1933 w sprawie "Ukraińskiej Organizacji Wojskowej" (mistyfikacja OGPU). 14 lutego 1934 skazany przez "trójkę" GPU USRR na pięć lat łagru z art. 54-2-11 КК USRR . Karę odbywał na w Dmitłagu i SŁON na Wyspach Sołowieckich (Sołowkach), w obozie Kreml. 9 października 1937 "trójka specjalna" NKWD obwodu leningradzkiego RFSRR skazała jednym wyrokiem listę 1116 więźniów Sołowek na śmierć. Na liście znajdowało się nazwisko Barana. Rozstrzelany przez NKWD 3 listopada 1937 na uroczysku Sandarmoch w Karelii razem z Łesiem Kurbasem, Mykołą Kuliszem, Ołeksą Slisarenką, Mykołą Zerowem, Myrosławem Irczanem, Pawło Fyłypowyczem, Wołodymyrem Czechowskim i in. w masowej egzekucji ukraińskich twórców i działaczy społecznych .

• Микола Лазарович, „Легіон українських січових стрільців”, Тернопіль 2005, ​ISBN 966-8017-92-7​.
• "Енциклопедія українознавства", T. 1, Lwów 2000, s. 90, ​ISBN 5-7707-4048-5​
• Список розстріляних у Сандармосі українців і вихідців з України