Miklos

Ο Άγιος Μίκαλλος είναι ένας από τους τριακόσιους αγίους που ήρθαν στην Κύπρο περί τα μέσα του 12ου αιώνα μετά τη Β' Σταυροφορία (1147-1149 μ.Χ.).

Βίος

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την παιδική ηλικία, τους γονείς και την πατρίδα του. Γνωρίζουμε πως όταν ήταν νέος, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί προς αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής. Πήγε στη Γερμανία κι εργαζόταν ως εργάτης με άλλους Έλληνες. Εκεί άκουσε κάποια μέρα ένα συγκλονιστικό, για αυτόν, κήρυγμα για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Μωαμεθανούς. Σε λίγο χρονικό διάστημα αρκετοί άνθρωποι μαζεύτηκαν και δημιούργησαν μια μεγάλη "στρατιά". Η στρατιά αυτή, η γνωστή σαν Β’ Σταυροφορία διαλύθηκε στη σημερινή Γιουγκοσλαβία. Ανάμεσα στα διάφορα σώματα στρατού ήταν και τριακόσιοι Έλληνες με αρχηγό τον Γερμανό αργότερα χρισμένο ως Όσιο Αυξέντιο. Όταν η στρατιά διαλύθηκε, οι Έλληνες μαζεύτηκαν και μετά από μία ενθουσιώδη ομιλία του αρχηγού αποφάσισαν να πορευθούν προς τα μέρη του Ιορδάνη και να ζήσουν εκεί μια ασκητική ζωή που θα αφιέρωναν στον Θεό.

Η πρόταση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Πρώτα πήγαν και προσκύνησαν όλοι μαζί στην Ιερουσαλήμ. Ύστερα προχώρησαν προς τα έρημα του Ιορδάνη με σκοπό να αφιερωθούν στον Θεό και να ζήσουν εκεί τη ζωή που αποφάσισαν. Η καθημερινότητά τους ήταν η νηστεία, η προσευχή, η αγρυπνία και η μελέτη της Αγίας Γραφής. Το περιβάλλον του Ιορδάνη δεν τους βοηθούσε καθόλου στη ζωή που διάλεξαν να ζήσουν. Εχθροί του Χριστιανισμού άρχισαν να τους παρενοχλούν κι αυτοί για να γλιτώσουν μαζεύτηκαν μια μέρα στην παραλία με σκοπό να φύγουν τελικά απο τις ερημιές του Ιορδάνη. Βρήκαν ένα καράβι, μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την Κύπρο. Το καράβι σταμάτησε στην Πάφο. Μια παράδοση μάλιστα λέει, πως εξ αιτίας μιας δυνατής τρικυμίας, το πλοίο τσακίστηκε πάνω στους βράχους. Οι άνθρωποι σώθηκαν πάνω στα συντρίμμια του καραβιού και βγήκαν έξω στη στεριά. Αργότερα σκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη του νησιού κι έζησαν ο καθένας τη ζωή τους ευλαβικά αλλά με τον δικό του τρόπο. Ο Μίκαλλος, στα μέρη της Ακανθούς, βρήκε δύο σπήλαια που στέκονται ακόμη και σήμερα και ξεκίνησε την ψυχική του άσκηση.

Η παράδοση λέει πως «η θαυματουργική του δύναμη συνεχίζεται και σήμερα σε όσους με πίστη επισκέπτονταν μέχρι την επιδρομή του βάρβαρου Αττίλα το 1974 το εκκλησάκι του, που βρισκόταν δίπλα στα σπήλαια και επλένοντο με το αγίασμα του, ελάμβαναν τη θεραπεία στην αρρώστια τους και την παρηγοριά στη δοκιμασία τους.». Πολλοί συνδέουν τον Άγιο Μίκαλλο με τη θεραπεία της μαλάριας και της λέπρας. Επίσης οι μητέρες που θήλαζαν τα μικρά τους, όταν δεν είχαν γάλα, πήγαιναν και "θήλαζαν" από τους σταλακτίτες που ήταν στα σπήλαια και ζητούσαν τη βοήθεια του, την οποία λέγεται πως και λάμβαναν. Επίσης λέγεται πως «άρρητη ευωδία ξεχυνόταν από τα δύο σπήλαια μέχρι τελευταία, που έφθανε γύρω στα χωράφια που καλλιεργούσαν οι αγρότες της Ακανθούς.». Δίπλα στα σπήλαια υπάρχει ακόμα μια θαλερή μυρτιά, «η μυρτιά του οσίου Μίκαλλου» στην οποία αποδίδονταν πλούσιες θαυματουργικές ιδιότητες.

Δοξολογία

Τῆς ἐρήμου πολίτης, καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεφόρε πατὴρ ἠμῶν Μίκαλλε- νηστείρ, ἀγρυπνία, προσευχή, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τᾶς ψυχᾶς τῶν πίστει προστρεχόντων σοί. Δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχὺν δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι- δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

Χριστῷ εὐηρέστησας ὀσιακὴ ἀγωγή, θεσπέσιε Μίκαλλε, ἐν τοὶς σπηλαίοις τῆς γῆς οἰκήσας ὡς ἄσαρκος- εὖχος καὶ ἀντιλήπτωρ Ἀκανθοὺς τῆς ἐν Κύπρῳ, πρέσβευε δωρηθήναι τοὶς πιστοὶς οὐρανόθεν ὑγείαν καὶ εἰρήνην ψυχῶν ἀδιατάρακτον.

Χαίροις, ο κοσμήτωρ της Ακανθούς, χαίροις, σπηλαιώτα, πύρ ο φλέγων της ακραιφνούς προς Θεόν αγάπης, φρυκτώρημα οσίων, βολαίς ο εκπυρσεύων βίου θεόφρονος.

Εορτασμός

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον θεωρεί Άγιο και γιορτάζει την μνήμη του την 7η Αυγούστου εκάστου έτους.

Δείτε επίσης

• Άγιος Χρήστος ο Κηπουρός
• Άγιος Απόστολος ο Νέος
• Αγία Σαλώμη
• Άγιος Λάζαρος

Παραπομπές