Melik Somchjanc

Melik Somchjanc (ur. w 1902 w Gruzji, zm. ???) – oficer Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, uczestnik walk o Tobruk i Monte Cassino.

Był Ormianinem, urodzonym w Gruzji. Młode lata spędził w Tbilisi (ówczesny Tyflis). W wieku 16 lat zaciągnął się do Legionu Ormiańskiego i w 1918 roku brał udział w walkach pomiędzy Turcją a zrewoltowanymi oddziałami rosyjskimi na Kaukazie. Po zakończeniu walk przedostał się do Polski. Ukończył szkołę podchorążych. Był kapitanem piechoty służby kontraktowej, dowodząc batalionem 6 pułku strzelców podhalańskich.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku wraz z pułkiem walczył w rejonie Miechowa, Racławic i Buska. Wobec przewagi Niemców, przedostał się wraz z oddziałem na Węgry, gdzie został internowany. Stamtąd, wraz z grupą ok. 250 polskich żołnierzy przedostał się do Syrii, by wstąpić w szeregi Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Po kapitulacji Francji wraz z Brygadą przeszedł do Palestyny. Brał udział w walkach o Tobruk w 1941 roku, podczas których dowodził kompanią karabinów maszynowych. Po walkach w Afryce został awansowany do stopnia majora. Po przeformowaniu Brygady w 3 Dywizję Strzelców Karpackich w jej szeregach brał udział w kampanii włoskiej. Podczas bitwy o Monte Cassino dowodził 4 Batalionem Strzelców Karpackich (po śmierci ppłk. Karola Fanslaua). Następnie, w sierpniu 1944 po przekazaniu dowództwa batalionu mjr. Andrzejowi Racięskiemu został oddelegowany do bazy 2 Korpusu Polskiego na terenie Włoch, gdzie formowano m.in. 3 Brygadę Strzelców Karpackich. Po rozformowaniu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie nie powrócił do Polski, zamieszkując w Wielkiej Brytanii.

Melik Somchjanc miał żonę Władysławę oraz syna Zbigniewa Artasheza.

Postać mjr. Melik Somchjanca pojawia się na kartach trzytomowego reportażu Melchiora Wańkowicza „Bitwa o Monte Cassino”. Za swe zasługi został odznaczony Orderem Virtuti Militari

• Korneliusz Jeżowski: Major Melik Somchjanc (pol.). fundacjaormianska.pl, 2014-05-17. [dostęp 2017-09-05].