Marian Szulc

Marian Szulc (ur. 2 lipca 1891 w Luchowie, zm. 17 stycznia 1960 w Poznaniu) – major piechoty Wojska Polskiego.

Marian Szulc urodził się 2 lipca 1891 jako syn Franciszka i Apolonii z domu Stypa. Został absolwentem Seminarium Nauczycielskie w Kcyni. 16 lutego 1912 zdał egzamin nauczycielski.

Odbył roczną służbę wojskową w Armii Cesarstwa Niemieckiego, po czym został wysłany kurs aspirantów wojskowych w Biedrusku. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii pruskiej. Brał udział w walkach frontowych i od lipca do września 1914 w szeregach 47 pułku piechoty, od lipca 1916 do listopada 1918 w szeregach 7 pułku piechoty. Dosłużył się stopnia podporucznika.

W trakcie powstania wielkopolskiego był organizatorem batalionu jutrosińskiego od 14 stycznia 1919. Brał udział w walkach. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany do stopnia porucznika 3 czerwca 1919 ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1919 i przydzielony do 11 pułku Strzelców Wielkopolskich. Od 29 lipca 1919 był dowódcą kompanii w Wielkopolskiej Szkole Oficerskiej, od lutego 1920 dowódcą kompanii w Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. W grudniu 1919 został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1923 był pełniącym obowiązki dowódcy I batalionu w 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. W tym stopniu w 1924 był dowódcą II batalionu w 62 pułku piechoty w garnizonie Bydgoszcz. Jako oficer tej jednostki w 1928 był przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 3. W 1932 był oficerem w 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku. W Korpusie Kadetów Nr 3 w Rawiczu pełnił funkcje dowódcy batalionu piechoty i dowódcy batalionu szkolnego.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 w czasie kampanii wrześniowej był dowódcą batalionu 27 pułku piechoty. Według innego źródła był kwatermistrza Ośrodka Zapasowego 15 Wielkopolskiej Dywizja Piechoty. 9 września 1939 został wzięty do niewoli przez Niemców. Był osadzony w Oflagu VII A Murnau do 29 kwietnia 1945.

We wrześniu 1945 wrócił do Polski. Był ofiarą prześladowań, w tym więzieniu, ze strony władz komunistycznych PRL. Później zrehabilitowany. Był zatrudniony w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej.

Zmarł 17 stycznia 1960 w Poznaniu i tam został pochowany na Cmentarzu Junikowo.

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy

• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932.
• Wojciech Kicman: Marian Szulc. powstanie.szubin.net. [dostęp 2015-07-24].