Quick Facts
Biography
Marian Piechal (ur. 24 sierpnia 1905 w Łodzi, zm. 9 grudnia 1989 w Warszawie) – polski poeta, eseista, tłumacz.
Życiorys
Ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Współzałożyciel grupy literackiej Meteor, a od 1929 członek Kwadrygi. Podczas okupacji hitlerowskiej działał na tajnych kompletach, był także żołnierzem Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny był redaktorem naczelnym pisma „Kronika” i prezesem łódzkiego oddziału Związku Literatów Polskich. W latach 1946–1948 był członkiem PPS, od 1948 roku należał do PZPR. W latach 60. przeprowadził się do Warszawy i został zastępcą redaktora pisma „Poezja”. 22 lipca 1968 otrzymał nagrodę państwową II stopnia.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Medalem 30-lecia Polski Ludowej i Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. Pochowany na cmentarzu Zarzew w Łodzi[potrzebny przypis].
Dzieła
- 1929 – Krzyk z miasta
- 1931 – Elegie całopalne
- 1932 – Garść popiołu
- 1936 – Srebrna waga
- 1937 – O Norwidzie
- 1958 – Ognie
- 1964 – Miasto nadziei
- 1965 – Punkt oparcia
- 1969 – Być
- 1972 – żywe źródła
- 1973 – Poezje
- 1974 – Mit Pigmaliona
- 1975 – Poezja i coś więcej
- 1976 – Moje imperium
- 1985 – Cztery poematy
Przypisy
