Marian Kucała

Marian Kucała (ur. 2 marca 1927 w Więciórce, zm. 20 października 2014) – polski filolog językoznawca.

Uczył się w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Później, w latach 1948-1952, studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień magistra otrzymał na podstawie pracy dialektologicznej Słownik gwary wsi Więciórka w pow. myślenickim w porównaniu ze słownikiem podbabiogórskiej Sidziny i nadwiślańskiego Facimiecha, a stopień doktora uzyskał w roku 1957 na podstawie rozprawy leksykograficznej Porównawczy słownik trzech wsi małopolskich. Dziesięć lat później habilitował się na podstawie książki Rozwój iteratiwów dokonanych w języku polskim. W roku 1978 został zgodnie z ówcześnie obowiązującą procedurą profesorem nadzwyczajnym, a w 1984 profesorem zwyczajnym. Był wieloletnim pracownikiem Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, współautorem Słownika staropolskiego i redaktorem Słownika polszczyzny Jana Kochanowskiego, wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Uczelnia ta w uznaniu zasług przyznała mu doktorat honoris causa. Pełnił też funkcje przewodniczącego Komisji Dialektologicznej PAN, był działaczem Polskiego Towarzystwa Językoznawczego i Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, jak również redaktorem naczelnym czasopisma Język Polski.

Marian Kucała: Jakuba Parkosza Traktat o ortografii polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-02967-6. [dostęp 2016-12-11].